Bron: Anadolu
Tijdens de pandemie vinden er verkiezingen plaats in twee zwaar getroffen buurlanden. De verkozen kandidaten in Peru en Ecuador laten de scherpe politieke polarisatie en diepe onvrede met de status quo zien.
De overwinning van Pedro Castillo in de Peruaanse presidentsverkiezingen is een grote politieke aardbeving, die een enorme sociale en politieke polarisatie in het Andesland weerspiegelt.
Terwijl we dit schrijven [14 mei] , worden de bombardementen op Gaza door de Israëlische defensiemacht (IDF) opgevoerd. Duizenden bommen worden zonder blikken of blozen afgevuurd door de machtigste militaire kracht in het Midden-Oosten, boven een van de dichtst bevolkte en armste gebieden ter wereld. Intussen vallen lynchbendes van extreemrechtse zionistische kolonisten en fascistisch tuig, met medeplichtigheid of openlijke steun van de Israëlische staatstroepen, Palestijnse wijken aan in Israël zelf. Hierbij vernielen zij huizen, eigendommen en winkels, slaan ze onschuldige mensen in elkaar en doden ze hen, enkel omdat zij Palestijn zijn, in een golf van racistische terreur die alleen als een pogrom kan worden omschreven.
De mensen in Gaza kunnen nergens anders heen en hebben gebrek aan alles - energie, schoon water, basale medische voorzieningen voor ziekenhuizen, zelfs voedsel - omdat zij zijn onderworpen aan een blokkade die alleen al in de afgelopen paar maanden honderden slachtoffers heeft geëist. Niet eens de minste verontwaardiging of "morele afkeuring" - laat staan enige concrete maatregel - wordt ooit geuit door de westerse imperialistische mogendheden, of het nu de VS betreft of het "beschaafde" Europa, over het lijden dat de Israëlische regering dagelijks veroorzaakt voor de Palestijnse bevolking in Gaza, op de Westelijke Jordaanoever, in Oost-Jeruzalem en op het grondgebied van Israël zelf. Ook de hypocrisie van de reactionaire marionettenregimes van het imperialisme in Riyad, Dubai, Amman en Caïro komt aan het licht.
Integendeel, de dagelijkse nachtmerrie van tientallen jaren imperialistische "vrede" wordt verergerd met steeds meer bloedig imperialistisch geweld, dat erop gericht is het verzet van het Palestijnse volk te breken. De Israëlische heersende klasse gebruikt zowel "vrede" als oorlog om haar reactionaire doel na te streven van etnische zuivering van een gebied dat zij als haar eigendom ziet. Haar motto is "wat wij hebben, houden wij" - "Eretz Israël", gezuiverd van de ongemakkelijke aanwezigheid van de Palestijnse bevolking. Dit project van etnische zuivering en institutionele discriminatie is vastgelegd in de colofon van de racistische Joodse natiestaat-wet die in de zomer van 2018 door Netanyahu is aangenomen en door Amerikaanse president Donald Trump is gezegend.
Zoals altijd is de waarheid het eerste slachtoffer van elke oorlog. De mainstream internationale media, die worden gecontroleerd door de kapitalisten, herhalen de oude, grijsgedraaide plaat die oproept tot "beëindiging van het geweld aan beide kanten", en erkennen het recht van Israël om "zichzelf te verdedigen", alsof de "twee kanten" ook maar enigszins met elkaar kunnen worden vergeleken. Doen alsof men "neutraal" is in een situatie als deze, komt neer op het kiezen van de kant van de onderdrukker tegen de onderdrukten.
Ze noemen het oorlog, maar dit is geen "oorlog". Het is de eenzijdige poging om het legitieme verlangen van het Palestijnse volk naar een thuisland en de verdediging van zijn fundamentele mensenrechten tot de grond toe af te breken. Het is een normaal kenmerk van de imperialistische "vrede" dat elke poging van Palestijnse arbeiders en jongeren om zich vreedzaam te verzetten tegen de dagelijkse onderdrukking, wordt gecriminaliseerd en beantwoord met meedogenloze en gewelddadige onderdrukking.
Dit is de afgelopen weken steeds duidelijker geworden door de onderdrukking van de massabeweging tegen de uitzettingen in de wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem. Deze werd opgevolgd door de wrede aanval van de repressieve strijdkrachten van de Israëlische staat op vreedzame gelovigen die op provocerende wijze de toegang werd ontzegd tot het Al Aqsa Tempelbergcomplex in Jeruzalem - het belangrijkste religieuze centrum voor moslims - precies aan het einde van de ramadan.
Deze laatste provocatie was bedoeld om een conflict met Hamas uit te lokken. Het was een weloverwogen beslissing van Netanyahu, een wanhopige poging om zijn reputatie als sterke man van Israël te herstellen en de vorming van een coalitieregering waarvan hij zou worden uitgesloten te voorkomen. Het is niet de eerste keer dat Netanyahu de kaart van de anti-Palestijnse haat uitspeelt om de Israëlische heersende klasse en de staat te verenigen en de massa van de Joodse bevolking in Israël en daarbuiten te dwingen om de meest reactionaire maatregelen van zijn regering te steunen in naam van de "veiligheid".
De voorlopige cijfers van 119 door Israëlische bommen gedode Palestijnen (waaronder 31 kinderen en 19 vrouwen) spreken voor zich. De bewering van de IDF dat "militaire doelen worden bereikt" is volkomen hypocriet, en de pure wanverhouding en het onevenredige evenwicht van de strijdkrachten in deze zogenaamde oorlog wordt blootgelegd.
Ook zijn er zeven Israëli's gedood (onder wie twee Palestijnen die geen schuilkelder in hun buurt hadden) als gevolg van de honderden raketten die Hamas op Israël heeft afgevuurd. Het afvuren van deze raketten is volkomen contraproductief voor de Palestijnse strijd en dient alleen om Netanyahu te versterken, door Israëlische arbeiders in de armen van de Israëlische staat te drijven. Als marxisten en internationalisten staan wij niet neutraal of boven partijen in een dergelijk conflict. Wij verdedigen het recht van de Palestijnen op een thuisland en hun recht om zich te verzetten tegen onderdrukking en hun bestaansmiddelen te verdedigen met alle nodige middelen. Het geweld van de onderdrukten kan nooit gelijk worden gesteld aan dat van de onderdrukkers.
Een zeer belangrijk kenmerk van de recente protesten is dat er vooral Palestijnen bij betrokken zijn die zich in ongekende aantallen binnen de Groene Lijn bevinden. Dat wil zeggen dat het gaat om mensen die legaal (tweederangs) Israëlisch staatsburger zijn. Deze beweging wordt aangevoerd door een nieuwe generatie strijders die de mislukte strategieën van het zogenaamde leiderschap van het Palestijnse volk, zowel Fatah als Hamas, afwijzen.
Wat ook anders is dan in het verleden, is de context waarin dit plaatsvindt. Steeds meer arbeiders en jongeren over de hele wereld, ook Joodse arbeiders en jongeren, hebben de afgelopen periode de leerschool van staatsrepressie van massabewegingen in hun eigen land ervaren. Door hun eigen ervaringen beginnen zij door de leugens van de mainstream media heen te prikken. Het verzet van het Palestijnse volk in Israël heeft voor de ogen van miljoenen mensen over de hele wereld de ware aard onthuld van het onderdrukkingsmechanisme dat de Israëlische staat heeft opgezet om de bestaansmiddelen en legitieme verlangens van de Palestijnen te wurgen. Dit vindt weerklank in de revolutionaire stemming die zich overal in de samenleving ontwikkelt.
Wereldwijd worden er massademonstraties tegen de aanval op Gaza en de anti-Palestijnse pogroms georganiseerd. Terwijl wij dit schrijven, proberen duizenden Palestijnen vreedzaam Israël binnen te komen over de Jordaanse grens om hun broeders en zusters in Palestina te steunen. Tegelijkertijd stellen zij de hypocrisie aan de kaak van de Arabische regimes en hun zogenaamde "steun voor de Palestijnse zaak".
Het is de plicht van de internationale arbeidersbeweging om het verzet van de Palestijnse massa’s te steunen en de leugens en belangen die worden verdedigd door alle kapitalistische regeringen, vooral in de belangrijkste imperialistische landen, aan de kaak te stellen. Verdediging van de Palestijnse rechten zal nooit voortkomen uit de hypocriete oproepen tot "vrede" en "onderhandelingen" van de VN of welke imperialistische macht dan ook. In feite kan er nooit vrede en een einde komen aan de huidige nachtmerrie zolang het kapitalisme en imperialisme nog steeds de planeet domineren. Er kan geen permanente oplossing zijn voor het lijden van het Palestijnse volk totdat het kapitalisme wordt omvergeworpen in de imperialistische kernlanden over de hele wereld.
We moeten deze beweging beschouwen als onderdeel van de internationale revolutionaire opstand tegen het kapitalisme. Netanyahu's gok kan averechts werken vanwege de combinatie van de mobilisaties die zich binnen Israël en internationaal ontwikkelen. Bezorgd over de massabeweging die zich ontwikkelt onder de Palestijnen op het grondgebied van Israël, zijn het leger van de IDF en de Israëlische heersende klasse verdeeld over het al dan niet voortzetten van de aanval op Gaza door te doen alsof ze hun doelen bereikt hebben. Tegelijkertijd dreigen ze het leger in Gaza in te zetten, zoals ze deden in 2014, toen ze meer dan 2.300 Palestijnen vermoordden. Als ze dat proberen, zal het willekeurige moorden nog verder escaleren en met nog meer verontwaardiging worden onthaald.
Wat we vandaag zien in Israël en Palestina is niets minder dan de vergiftigde vrucht van de imperialistische "vrede". De Palestijnse bevolking wordt geleidelijk onteigend en verstikt door de toenemende wurggreep van een systeem dat is ontworpen om hen te marginaliseren. Hierbij vertrouwt Netanyahu op de zionistische extreemrechtse vleugel, inclusief zijn fascistische periferieën, en verzamelt hij steun van de Joodse kolonisten. Door hun concessies te doen, heeft hij zijn politieke fortuin ingezet voor hun zaak en zodoende hun acties nog meer aangemoedigd.
Israël zit vast in een institutionele crisis, waarbij de derde verkiezing op rij niet in staat is om een duidelijke meerderheid te behalen. Tot dusverre is Netanyahu in staat geweest om door de stormachtige wateren te navigeren en zijn aanklacht wegens corruptieschandalen te overleven. Hij wordt echter steeds wanhopiger. Zijn aartsvijand generaal Benny Gantz verloor alle geloofwaardigheid die hij had gewonnen met zijn eerdere anti-corruptiepolemiek tegen Netanyahu, toen hij besloot om met hem een coalitieregering aan te gaan. Gantz probeert nu nog extremer anti-Palestijns over te komen dan zijn rivaal en benadrukt zijn staat van dienst als de voormalige opperbevelhebber van het bloedbad in Gaza in 2014. Er werd een nieuwe poging gelanceerd om de politieke impasse te doorbreken door Yair Lapid te benoemen om een nieuwe regering te vormen zonder Netanyahu, maar het is op een sisser uitgelopen.
De Israëlische staat is machtig, maar er zijn duidelijke aanwijzingen dat er zich in het hart van de zionistische staat een crisis ontwikkelt.
Israël zit vast in een institutionele crisis, waarbij de derde verkiezing op rij niet in staat is om een duidelijke meerderheid te behalen. Tot dusverre is Netanyahu in staat geweest om door de stormachtige wateren te navigeren en zijn aanklacht wegens corruptieschandalen te overleven. Hij wordt echter steeds wanhopiger. Zijn aartsvijand generaal Benny Gantz verloor alle geloofwaardigheid die hij had gewonnen met zijn eerdere anti-corruptiepolemiek tegen Netanyahu, toen hij besloot om met hem een coalitieregering aan te gaan. Gantz probeert nu nog extremer anti-Palestijns over te komen dan zijn rivaal en benadrukt zijn staat van dienst als de voormalige opperbevelhebber van het bloedbad in Gaza in 2014. Er werd een nieuwe poging gelanceerd om de politieke impasse te doorbreken door Yair Lapid te benoemen om een nieuwe regering te vormen zonder Netanyahu, maar het is op een sisser uitgelopen.
De macht van de VS in de regio was echter ook decennialang gebaseerd op het voorwendsel ‘onpartijdig’ te zijn met betrekking tot de Palestijnse kwestie. Op deze manier heeft het Amerikaans imperialisme met succes de Palestijnse strijd voor nationale bevrijding gevangen gezet, door het Palestijnse leiderschap een aantal 'vredesakkoorden' op te leggen onder druk van een grote coalitie van bondgenoten in de regio (de reactionaire Arabische regimes in Jordanië, Egypte, Saudi-Arabië, de Golfstaten, enz.). Dit leidde tot de akkoorden van Oslo en Madrid in 1993 en de vorming van de Palestijnse Autoriteit, die de marxisten destijds reeds ontmaskerden als een dodelijke val voor de nationale aspiraties van de Palestijnse massa’s.
Voormalig Amerikaans president Trump liet die schijnvertoning varen door Jeruzalem als onverdeelde hoofdstad van Israël en de racistische nationale wet van de Joodse staat te erkennen. Hij maakte een vreugdevuur van 70 jaar Amerikaans buitenlands beleid in de regio en liet zo het hele idee van een tweestatenoplossing voor de Palestijnse kwestie kelderen. Dit culmineerde in Trumps groteske 'Deal of the Century' en de zogenaamde Abraham-akkoorden.
Aan de Palestijnen werd een sterke boodschap overgebracht: "Als u uw levensonderhoud wilt verdedigen, kunt u alleen op uw eigen krachten vertrouwen". Het werd ontvangen en begrepen. Dit is de basis voor het onverwachte verzet en de opleving van de strijd in het licht van de voortdurende provocaties van de afgelopen maanden. Tevens is het de basis waarop de internationale revolutionaire beweging van de jeugd en de arbeidersklasse zich tegen imperialisme, kapitalisme en onderdrukking over de hele wereld moet opbouwen.
De Internationale Marxistische Tendens is volledig solidair met het Palestijnse volk terwijl het opnieuw lijdt onder een barbaarse aanval van de Israëlische strijdkrachten, en verwerpt alle excuses die de regering-Netanyahu heeft aangedragen in een poging om de dood en vernietiging die ze toebrengt te rechtvaardigen. Het Palestijnse volk heeft recht op een vaderland en zolang dit niet is verwezenlijkt, zal het conflict voortduren. De zionistische heersende klasse van Israël zal de Palestijnen echter nooit een echt thuisland geven. Daarom moet zij omvergeworpen worden. Om dat te bereiken, moet de Israëlische samenleving verdeeld worden volgens klassenlijnen.
Israël is een van de meest ongelijke samenlevingen ter wereld. Dezelfde heersende klasse die de Palestijnen onderdrukt, valt ook de levensstandaard van de Israëlische arbeiders en jongeren aan. Vorig jaar zagen we massale protesten tegen Netanyahu. De revolutionaire mobilisatie van de Palestijnse massa's moet worden ondersteund door de anti-imperialistische en antikapitalistische beweging van de arbeidersklasse over de hele wereld.
De Palestijnse arbeiders en jongeren hebben ook het recht om zichzelf en hun buurten te verdedigen tegen de aanvallen die tegen hen ontketend zijn door de fascistische bendes van zionistische kolonisten met medeplichtigheid van de Israëlische staat. Dit gebeurt al met het opzetten van burger- of volkscomités voor zelfverdediging in Haifa en andere steden.
Elke stap in de richting van gezamenlijke klassenstrijd door Palestijnse en Joodse arbeiders en jongeren, die breken met de zionistische staat, moet worden aangemoedigd en ondersteund. Alleen op die manier kan het zionistische bewind beëindigd worden en begonnen worden met de oprichting van een staat die gelijke rechten verleent aan zowel de Joden als de Palestijnen.
Dit zal echter alleen mogelijk zijn in een staat die wordt gecontroleerd door gewone werkende mensen, zowel Joden als Palestijnen, en dat betekent een socialistische staat waar geen bevoorrechte heersende elite aan de macht is.
In min of meer 48 uur zagen we zowel de aankondiging als afkondiging van de Super League. Dit was een plan van de 12 CEO’s van de 12 rijkste Europese voetbalclubs, om een alternatief voor de Champions League te creëren, omdat “het voor supporters veel interessanter is om wedstrijden van hoog niveau te kijken, zoals Manchester UTD tegen Real Madrid, dan om deze twee teams tegen mindere teams te zien spelen.” In werkelijkheid zochten de CEO’s gewoon een manier om meer geld te verdienen, zoals altijd.
Elk jaar komen de groten der aarde naar de besneeuwde heuvels van Davos voor het World Economic Forum. In verband met de pandemie moest het Forum dit jaar echter online plaatsvinden. Dit was weinig indrukwekkend vergeleken met het circus dat normaliter in de Zwitserse Alpen plaatsvindt, met tickets van $19.000. Het was een kleinschaliger, openbaar event, zonder het netwerken of het overleg achter gesloten deuren.
In Myanmar is een revolutie aan de gang. De massa’s tonen enorme moed tegenover het brutale geweld van de militaire junta. Arbeiders en jongeren bereiden zich voor om zichzelf te verdedigen en werken samen met de organisaties van onderdrukte etnische groepen.
De verkiezingen van 17 maart zijn met grote voorsprong gewonnen door Mark Rutte’s VVD, die nu samen met D66 de formatie gaat starten van een kabinet-Rutte IV. De grote nederlaag voor de ‘linkse’ partijen toont aan dat er grote nood is aan een klassenalternatief voor Rutte.
De gebeurtenissen in het Verenigd Koninkrijk en in Chicago toonden aan dat onderwijsvakbonden tijdens het hoogtepunt van de pandemie de veiligheid van het onderwijspersoneel en van leerlingen konden garanderen. Dat deden ze door strijdbaar in te gaan tegen politici die vooral bekommerd zijn om ouders aan het werk te houden.
Met een snelle staatsgreep tegen Aung San Suu Kyi (ASSK), hebben de generaals van Myanmar de kwijnende illusie van de liberalisering van het land onder Amerikaanse overheersing, om zeep geholpen. Intussen is de beweging tegen het militaire regime op gang gekomen en die neemt meer en meer revolutionaire proporties aan.
Op 17 maart vinden de eerste landelijke verkiezingen plaats sinds het begin van de coronacrisis. Lees de verklaring en stemadvies van Revolutie (IMT-Nederland).
Nederland wordt opgeschrokken door rellen tegen de lockdown en avondklok. Hoe moeten we dit analyseren?
Op 6 januari werd het Capitool bestormd door een meute uiterst rechtse aanhangers van president Trump. Wat is er gaande in het land dat zichzelf traditioneel als 'het meest democratische' beschouwt? Lees hier de verklaring die onze Amerikaanse zusterorganisatie de volgende dag schreef.
Ethiopië riskeert uiteen te vallen. Dit zal verstrekkende gevolgen hebben voor de Hoorn van Afrika.
Sinds begin november wordt er een ware coup gepleegd in de Nederlandse arbeidersbeweging. Eerst stootte de Socialistische Partij haar eigen jongerenorganisatie Rood af, nadat een kandidaat van het Communistisch Platform tot voorzitter werd verkozen. Ook de FNV-leiding ging dezelfde toer op: de strijdvaardige kandidaat Niek Stam (FNV Haven) werd op bureaucratische manier uitgesloten van de voorzittersverkiezingen.
Blijf scherp, analyseer de wereld. Schrijf je in voor onze volgende online-discussie.
In heel Zuid-Amerika is er al enige tijd onrust en veel protesten. Wat is er daar aan de hand? We zien de overwinning van de socialistische partij MAS in Bolivia, in Chili stemt zo'n 78% voor een nieuwe grondwet en de massa's blijven op straat komen in Haïti en Colombia. Daarbovenop heeft Venezuela op 6 december parlementsverkiezingen. Is links weer aan zet? Welke gevolgen hebben deze opstanden voor de rest van het continent?
In de uiteenzetting via Zoom wordt dit en meer besproken.
Schrijf je in via: https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScbqUmflcSAwLd-VNFFBWA-aFFuQsNHZHD954NvGkCUIzqzvQ/viewform?fbclid=IwAR0PbvcnzFejMtsVgt4P1PixH6t9IdjO5jDkDq4xWvCZJn4HQaGon2NQ6tE
De Amerikaanse verkiezingen liggen eindelijk achter ons. Na 4(!) dagen van chaos, waar iedereen met volle aandacht op de telling van 4 staten aan het wachten was, is Biden eindelijk als de overwinnaar bestempeld.
De moord op Samuel Paty van afgelopen vrijdag bracht een golf van verontwaardiging over Frankrijk teweeg. Dit is de eerste keer dat een dergelijke aanslag wordt gepleegd tegen een leraar. Het onderwijspersoneel is in shock, verscheurd tussen walging, angst en woede.
We vragen arbeiders, studenten, activisten en organisaties over de hele wereld om hun solidariteit te tonen met de strijd in Haïti door deze uitspraak te delen, foto's te maken en eigen uitspraken te doen op sociale media met behulp van de hashtags #SolidaritéAvecLaLutteEnHaïti en #ABasLeRégimeMoïse. Om de naam van uw organisatie toe te voegen aan het statement kunt u contact opnemen met Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Na maanden van discussies, verlamming en botsingen binnen de Europese Raad, werd eind juli eindelijk een akkoord bereikt: er wordt €750 miljard verdeeld in de vorm van leningen en subsidies, om Europese landen bij te staan tijdens de zwaarste crisis die Europa heeft getroffen sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. De vraag is: wie betaalt de rekening?
Vanaf begin augustus, nu al een maand lang, doet een ongeziene protestbeweging het presidentieel paleis van “de laatste dictator van Europa” daveren. De straatprotesten gaan gepaard met een stakingsbeweging van proportie. De stakende arbeiders hebben ook overkoepelende stakingscomités opgericht om hun eigen eisen naar voor te brengen. Deze verder ontwikkelen, zal nodig zijn om de beweging uit de invloedssfeer van de liberale Svetlana Tikhanovskaya en het gulzige Europese grootkapitaal te houden.
In Italië raakte een week geleden bekend dat de platformen Uber Eats, Deliveroo, Glovo en JustEat een 'piratenakkoord' hebben ondertekend met de schijnvakbond UGL (Unione Generale del Lavoro). Na spoedig protest in verschillende steden door koeriers en hun echte vakbonden, werd de zogenaamde ‘piratenovereenkomst’ door het Ministerie van Arbeid geschrapt.
De Braziliaanse afdeling van de Internationale Marxistische Tendency is geconfronteerd met een online aanval van een anoniem individu in een poging om onze revolutionaire ideeën het zwijgen op te leggen.
De Libanese regering is onder druk van de massa's afgetreden. Dit is een inspirerende prestatie, maar de revolutie moet hier niet stoppen. In plaats daarvan zou ze de macht met haar eigen handen moeten grijpen.
Op 25 mei 2020 werden in Suriname verkiezingen gehouden. De partij van Desi Bouterse, de Nationale Democratische Partij (NDP), kreeg van de kiezers een flinke klap en verloor maar liefst tien van haar zesentwintig zetels in De Nationale Assemblée (DNA). Deze uitslag markeert het einde van het tweede Bouterse-tijdperk.
Toen China op 21 mei 2020 de ‘National Security Law’ in werking liet treden, met daarin een aantal anti-democratische maatregelen, kende de beweging die initieel opstond uit de uitleveringswet en de parapluprotesten een heropleving. Dat deze wet volledig buiten de LegCo in werking treed, en in het midden van de pandemie, toont hoe hard Peking het spel speelt.
Update 1 augustus: Amin is door de Pakistaanse Sindh Rangers vrijgelaten. Dit is een overwinning, mogelijk gemaakt door de internationale solidariteit die snel werd georganiseerd in alle uithoeken van de wereld. Het zal de Pakistaanse activisten moed geven dat ze zich tegen de terreur van de Pakistaanse staat kunnen verzetten.
Sinds een aantal dagen is het onrustig op Curaçao. Er zijn berichten van rellen, plunderingen en gevechten met de politie. De Nederlandse staat helpt nu de eilandregering om de “orde te handhaven” door de inzet van Nederlandse mariniers. Wat is er aan de hand?
In 2018 en 2019 ging er een stakingsgolf door het Amerikaanse onderwijs. West Virginia beet de spits af, gevolgd door Oklahoma, LA, Chicago enzovoort. Vaak leidden de stakingen tot indrukwekkende overwinningen. ACOD-militant Wim Benda verdiepte zich in deze strijd om te achterhalen wat wij daaruit kunnen leren.
Dit interview verscheen in het juninummer van Tribune, het maandblad van ACOD.
De corona-crisis zorgt voor onenigheid binnen de Amerikaanse strijdkrachten. Dit is een zorgwekkende ontwikkeling voor de kapitalistische klasse en een voorbode van de komende explosieve ontwikkelingen. Het is een kenmerk van de revolutionaire geschiedenis dat individuele soldaten worden beïnvloed door de algemene stemming in de samenleving en dat ze een sleutelrol kunnen spelen in de klassenstrijd.
Koning Willem-Alexander verklaarde op 10 maart tijdens een staatsbezoek aan Indonesië dat hij namens Nederland zijn verontschuldigingen wilde aanbieden voor het geweld van Nederlandse zijde tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd.
Door al het nieuws over de gigantische crises die op ons afkomen, en de vele banale opmerkingen over “het nieuwe normaal”, zou men haast vergeten hoe gruwelijk “het oude normaal” was. Lenin beschreef het kapitalisme lang geleden als een “eindeloze verschrikking”. De zogenaamde “vluchtelingencrisis” bewijst al jaren de juistheid van deze uitspraak. Met de komst van COVID-19 gaat de situatie waarin migranten gedwongen verkeren, slechts van kwaad tot erger.
Volgens de voorzitter Aziz Ghali van mensenrechtenorganisatie Association Marocaine des Droits de l'Homme, houdt het Marokkaanse regime momenteel meer dan 500 mensen gevangen omwille van politieke redenen. Deze groep van mensen is heel divers, met o.a. leden van de Hirak Rif beweging, leden van de beweging van Jaradah, rappers, bloggers en een journalist.
In Brazilië is een ernstige politieke crisis uitgebroken. De minister van Justitie Moro trad gisteren af nadat president Bolsonaro het door Moro voorgedragen hoofd van de federale politie Valeixo had ontslagen.
De doorbraak van de coronapandemie in Afrika, Azië en Latijns-Amerika zal catastrofaal zijn.
Bernie Sanders ligt uit de race. Dit is een enorme klap voor miljoenen mensen die hoopten dat zijn campagne een weg vooruit zou bieden - een manier om te vechten tegen de miljardairs die de VS regeren. Maar het is ook een keerpunt. Voor miljoenen zal dit de laatste druppel zijn. Dit is de laatste keer dat ze proberen te werken binnen het tweepartijensysteem van de kapitalisten.
Washington escaleert de bedreigingen tegen Venezuela. Het US Department of Justice klaagde president Maduro en andere hoge ambtenaren aan op basis van uitvergrote beschuldigingen omtrent, onder andere, drugssmokkel. President Trump liet meteen weten dat hij oorlogsschepen naar de Caraïben zou sturen om de “drugshandel” te bestrijden voor de kust van Venezuela
Meer dan twintig jaar geleden, aan de vooravond van de invoering van de euro, voorspelde de marxistische tendens dat de gemeenschappelijke munt, geconfronteerd met nieuwe en onoplosbare problemen, "zou uiteenvallen te midden van wederzijdse verwijten". Die verwijten begonnen afgelopen donderdag [26 maart] in een vijfenhalf uur durende online vergadering van EU-leiders.
De volgende verklaring van de International Marxist Tendency legt uit hoe het kapitalisme volledig gefaald heeft in het bestrijden van de crisis van het coronavirus en hoe het daarbij de levens van miljoenen mensen op het spel zet. In zo’n situatie zijn halve maatregelen en sleutelen aan het systeem zinloos. Alleen drastische maatregelen zullen voldoende zijn om de naderende dreiging af te wenden.
De gebeurtenissen op wereldschaal volgen elkaar op in razendsnel tempo. Het nieuwe coronavirus (COVID-19) heeft een kettingreactie op gang gebracht, welke iedere vorm van stabiliteit in het ene na het andere land omverwerpt. Alle tegenstellingen binnen het kapitalistische systeem komen naar de oppervlakte.
Volgens de CGT (de vakbondsfederatie aan het hoofd van de staking) namen 1,5 miljoen mensen deel aan de demonstraties over heel Frankrijk op 5 december. Op 10 december kwamen tussen 800.000 en 1.000.000 arbeiders en jongeren op straat. Deze mobilisatie heeft verschillende weken geduurd, de SNCF (de spoormaatschappij) en de RATP (openbaar vervoer in Parijs) bijvoorbeeld, staakten ononderbroken tot eind januari.
Sanders stelt zich voor als een democratische socialist. Zijn programma bevat onder andere van staatswege georganiseerde gezondheidszorg (Medicare for all) en een minimumloon van 15$. Hij roept op voor een politieke revolutie. Vermits hij tegelijkertijd beklemtoont dat hij de president wil zijn van de 99% gewone mensen, niet van de één percent superrijken, kan dit niet anders dan ook een sociale revolutie inhouden.
Sinds de herfst van 2019 raast er een golf van opstanden over de wereld. Een van de opvallende kenmerken is dat de bewegingen niet zomaar stilvallen. De massa’s begrijpen dat het veranderen van een president of het verslagen van één bepaalde maatregel niet goed genoeg is om het totaalplaatje te veranderen. Daarvoor zal het gehele politieke regime en het economische systeem eraan moeten geloven.
Het is alweer een jaar geleden dat alles met betrekking tot Juan Guaidó begon in Venezuela. Revolutie (IMT Nederland) interviewde Elías Chacón, leidend figuur van de Venezolaanse marxistische organisatie Lucha de Clases, over deze kwestie, de sociale crisis en de perspectieven voor Venezuela.
De Belgische afdeling van de IMT heeft altijd een bijzondere band gehad met Tanvir Gondal (Lal Khan) en de Pakistaanse kameraden. In de jaren '80 waren we allemaal jong, enthousiast en ten volle bereid een internationale marxistische organisatie uit te bouwen, maar Tanvir was toch van een ander kaliber.
De uitbraak van het coronavirus in China is kritisch. Volgens officiële cijfers zijn er tot nu toe 5.997 bevestigde gevallen in het hele land, waarvan de overgrote meerderheid in Wuhan: de hoofdstad van de provincie Hubei. Negen andere provincies hebben meer dan 100 bevestigde gevallen gemeld, waarvan de meeste zich in de industriële provincies Zhejiang en Guangdong bevinden. De ziekte heeft zich buiten de grenzen van China verspreid, van Thailand tot het zuiden tot Australië tot de VS.
Op 8 januari werd India volledig stilgelegd, doordat 250 miljoen mensen zich aansloten bij een algemene staking. Deze werd uitgeroepen door de tien centrale vakbonden die hun eisen kenbaar maakten aan het regime van Modi. De nationale secretaris van de CITU (centrum van Indiase vakbonden), A.R. Sindhu, vertelde de media dat vijftien staten volledig tot stilstand werden gebracht.
De CGT is niet in de val van deze schijntoegeving getrapt en blijft de volledige intrekking van de pensioenhervormingen eisen. Maar zelfs deze eis schiet tekort. Macron heeft zijn politieke voortbestaan afhankelijk gemaakt van de invoering van de pensioenhervorming en het zal een veel grotere mobilisatie vragen om hem tegen te houden.
Alle reactionairen kraaien de overwinning. Donald Trump uitte zich bijzonder genoeglijk over de uitslag. “Felicitaties aan Boris Johnson voor zijn grote WIN!” schreef de Amerikaanse president op Twitter. “Johnson bemachtigt verpletterende overwinning bij verkiezingen VK” zond de Financial Times uit, terwijl de Pond steeg op de valutamarkten."
Het nummer heeft als titel “Lang leve het volk” en verwijst naar de slogan die de revolutionaire jeugd scandeerde tijdens de beweging van 20 februari 2011, gericht tegen de monarchistische slogan “lang leve de koning”. De video kwam terecht op de eerste plaats van de lijst van best bekeken Marokkaanse clips op YouTube. Dit is uitzonderlijk voor een politiek geïnspireerd lied: meestal worden de eerste plaatsen bezet door luchthartige popdeuntjes.
