De wrange en zure smaak komt deze keer niet van de tarwe maar van het brutale verlies van jobs. Alle groepen werknemers worden getroffen. Arbeiders, bedienden, lager en middenkader, allen krijgen ervan langs. Niet alleen in België maar ook in Groot-Brittannië en Duitsland sneuvelt de tewerkstelling. Tien procent of 800 banen gaan er binnenkort in rook op. Zit de biermultinational in het rood? Neen hoor. Ondanks de lichte daling in de omzet steeg de winst van AB Inbev vorig jaar.

Dit lazen we in Trends begin november vorig jaar.

"Bierbrouwer AB Inbev heeft in het derde kwartaal een omzet gerealiseerd van 9,763 miljard dollar. Dat is 0,4% minder dan in dezelfde periode een jaar eerder. De winst is gestegen van 837 miljoen dollar naar 1,13 miljard. Dat heeft de groep vanmorgen bekendgemaakt.

In het derde kwartaal verkocht AB Inbev wereldwijd 96,5 miljoen hectoliter bier. Een daling met 3,2% ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Maar de belangrijkste concurrenten deden het blijkbaar nog slechter want AB Inbev wist marktaandeel te veroveren in Argentinië, België, Brazilië, het VK en de VS.

De lagere volumes vertaalden zich in een omzetdaling van 0,4% tot 9,763 miljard dollar. De brutowinst steeg echter met 5,2% tot 5,2 miljard dollar om op een genormaliseerde nettowinst van 1,13 miljard dollar uit te komen."

Het behoud of het herstel van de winsten van de bedrijven zijn dus zeker geen garantie voor het behoud van jobs. Integendeel. De winsten worden hersteld of verhoogd dankzij een ongeziene snoeicultuur in de bedrijven. Dit jaar zou de wereldeconomie misschien herstellen. Maar de situatie van de arbeiders, de bedienden en hun gezinnen zal zich niet herstellen. Onze toestand zal er op achteruit gaan. 2010 wordt dus een zeer cynisch jaar, waar de economie en de winsten weer aantrekken maar waar de werkloosheid zal stijgen tot het niveau van de jaren '70.

Aan de poort van de Leuvense brouwerij vertelden de arbeiders ons het volgende. "In juli vorig jaar werd ons nog officieel aangekondigd dat er geen ontslagen zouden vallen. De directie stelde een grotere omzet voorop. Maar dat kwam niet uit. De productie wordt dan verminderd en wij liggen daarom buiten."

De directie van AB Inbev hoopte het personeel murw te slaan met de aangekondigde ontslagen. Ze hebben zich schromelijk vergist. Er zijn schokken die verlammend kunnen werken. Maar soms zet het de mensen aan tot woede en actie. Dit is nu het geval bij de brouwerij. Aan beide kanten van de taalgrens, zowel in Jupille, Hoegaarden als Leuven, strijdt het personeel zij aan zij. Aan de piketten wordt er niet gekibbeld over BHV of over de staatshervorming. Samen strijden Vlamingen en Walen voor werk. De vakbonden vragen de terugtrekking van de herstructureringsplannen. Zij weigeren terecht er zelf over te onderhandelen. Na een eerste syndicale gijzeling van de directie in Jupille onder applaus van de Vlaamse collega's worden nu de poorten geblokkeerd. In veel bedrijven walgt men van het gedrag van het hoger management en komt men in opstand ertegen.

Maar toen zij in de brouwerij verleden jaar hoorden spreken over een afscheidsbonus van 70 miljoen euro voor CEO Carlos Brito is de kloof tussen het personeel en de bedrijfsleiding enkel maar groter geworden. "De directie zet vandaag het personeel verder onder druk. De veiligheidsagenten van de directie houden de actievoerders nauw in de gaten. Het personeel dat aan de actie deelneemt wordt bedreigd met loonsverlies", horen we van de actievoerders. Door de blokkades aan de poorten wordt de in- en uitvoer van producten tegengehouden. De productie komt zo langzaam tot stilstand en de drankencentrales worden niet meer aangevuld. In Leuven wordt er geen bier meer gebrouwen en de bottelarij draait op een laag pitje. Veertig vrachtwagens blijven ook geblokkeerd. De belangrijkste drankencentrales vrezen voor een tekort in de bierbevoorrading in de volgende dagen.

De directie dreigt nu met juridische acties om de blokkades op te heffen. De vakbonden zeggen hierop te willen antwoorden met een algemene staking in alle zetels. Dit is inderdaad het best antwoord op de komst van deurwaarders en politie aan de poorten. Wij voegen hieraan toe dat de hele vakbeweging voor de ingangen van Hoegaarden, Jupille en Leuven moet worden gemobiliseerd in een massaal piket van duizenden vakbondsmensen. Ook wordt er geprobeerd de vakbonden te lokken naar allerlei verzoeningsvergaderingen. De wortel en de stok worden gehanteerd om het vuur uit de lont te halen. Dit conflict betreft niet alleen de collega's van Inbev of de voedingssector. De strijd van het personeel van AB Inbev gaat ons allen aan. De vakbonden moeten op nationaal vlak sociaal alarm slaan. Ook de socialistische partijen moeten op de bres staan voor het personeel van AB Inbev.

Geen enkele job mag verloren gaan. Zeker nu er meer en meer jongeren zonder werk zitten.

De beste gouden handdruk is het behoud van de bestaande banen.

De algemene staking bij AB Inbev is de volgende stap.

Een nationale betoging kan de solidariteit versterken van alle vestigingen.

Massapiket aan de poorten van AB Inbev bij geval van juridische acties tegen de blokkades.