Wat volgt is een interview met Vera Dimitrievna Arfanas (Vera in het interview), voorzitster van het arbeiderscomité van de OAO Rosselmash-fabriek. Het is uiteraard een vertaling en werd overgenomen uit de Russische Marxistische krant Rabochaya Demokratiya (Arbeiders Democratie, afgekort AD in het interview), nummer 45, augustus 1998.
AD: Vera Dimitrievna, hoeveel arbeiders werken er nu in jullie fabriek?
Vera: Tot aan de hervormingen waren er dat 54.000, nu ongeveer 23.000. Daarvan zijn er 7.000 handarbeiders en de overige 16.000 werken in administratie.
AD: Hoe zit het met de lonen?
Vera: We hebben niets ontvangen sinds augustus 1996
AD: Zijn er vakbonden vertegenwoordigd?
Vera: Ja, er zijn er verschillende. De eerste is de FNPR, een vakbond die naar de pijpen van de bazen danst.
AD: Zijn er arbeiders aangesloten bij deze vakbond?
Vera: Ja, veel. Dat komt omdat je bijna automatisch lid wordt van deze vakbond op het moment je hier begint te werken. Het lidgeld wordt afgehouden alhoewel er nooit iets ondertekend wordt waaruit blijkt dat je lid wordt.
AD: Vinden de arbeiders dat normaal?
Vera: Er is een algemene tendens deze vakbond de rug toe te keren. De tweede vakbond is de Sotsprof, ook een bazenvakbond, om een voorbeeld te geven, zelfs de directeur is erbij aangesloten. De derde is Arbeiders Offensief. Hij werd opgericht in 1996 vanuit het arbeiderscomitee en ik ben de voorzitster ervan. We laten alleen arbeiders toe in onze vakbond. Zelfs ploegbazen kunnen er geen lid van worden, alhoewel ze ook arbeiders zijn en even hard werken als wij.
AD: Wat is de relatie tussen de arbeiders en het arbeiderscomitee?
Vera: Om eerlijk te zijn, het was moeilijk om op te starten, maar nu verandert de situatie zeer snel in ons voordeel. We nodigen alle arbeiders uit op onze vergaderingen, ongeacht bij welke vakbond ze aangesloten zijn. Het belangrijkste is hen te organiseren en aan te moedigen om te strijden.
AD: Welke strijd voeren jullie?
Vera: Op de eerste juni organiseerden we een vergadering en hebben we eisen geformuleerd, gericht aan het management van het bedrijf. Eisen in verband met lonen, huur en diensten. We vinden ook dat de administratie van de fabriek door de arbeiders moet gecontroleerd worden.
AD: Wat zou er onder de macht van het arbeiderscomitee moeten komen volgens jou?
Vera: Eerst en vooral zou er een goede boekhouding moeten komen en zou er moeten uitgezocht worden aan wie de geproduceerde goederen verkocht worden en aan welke prijs. Momenteel duiken er heel wat tussenpersonen op en de managers foefelen via onderaannemers, firma's en winkels die in werkelijkheid hun eigendom zijn. We moeten dit een halt toeroepen ... we krijgen trouwens nog steeds geen loon.
AD: Hoe kan het pikket voor het witte huis succes boeken volgens jou?
Vera: De mijnwerkers alleen kunnen niet winnen. Alleen gezamenlijke aktie van de georganiseerde arbeiders over heel Rusland kan tot overwinning leiden. Maar om dat te bereiken is er een comitee nodig dat al de arbeiders verenigd. De mijnwerkers eisen het ontslag van Jeltsin, maar hij zal niet zomaar afstand doen van zijn positie. En zelfs als hij aftreedt, zullen ze gewoon Lebed, Luzhkov of een gelijkaardig persoon in de plaats zetten. Het heeft geen zin de ene Tsaar door de andere te vervangen, wat er moet gebeuren is het afschaffen van de loonslavernij en het systeem dat die in stand houdt.
AD: Laat ons veronderstellen dat er reeds een comiteé zou bestaan dat de arbeiders over heel Rusland verenigd, wat zou het dan moeten doen?
Vera: We hebben onze eisen al bekendgemaakt: het aftreden van de regering en de president, een verandering van economische koers en de nationalisatie van de sleutelsectoren in de economie. Maar het huidige regime is niet in staat dit te doen. Alleen de macht van de arbeiders is in staat dat te doen. Daarom zou de belangrijkste taak van zo'n comitee de machtsovername moeten zijn.
AD: Ben je van mening dat de arbeidersklasse een partij nodig heeft om dat te doen?
Vera: Ja, natuurlijk. Maar zulk een partij bestaat momenteel niet. Er zijn enkel arbeiderscomitees en stakerscomitees.
AD: Wat denk je van de CPRF, de RKRP (Communistische Arbeiders Partij) en dergelijken?
Vera: Nee! Dat zijn allemaal overblijfselen van de oude CPSU. Ze willen ons terug in het verleden duwen. Maar de geschiedenis kan niet terug gedraaid worden. Socialisme is een samenleving zonder privé bezit van productiemiddelen en zonder loonslavernij. Maar in de USSR waren we gewoon loonslaven. Ze hielden het alleen verborgen van ons.
AD: Hebben ze ons niet misleid met marxistisch-leninistische ideologie? Zouden we die theorieën niet moeten verketteren en een nieuwe ideologie vinden?
Vera: Waar heb je het over? ! Marxisme is de enige revolutionaire theorie!
AD: De kameraden van het stakerscomitee van Samara bijvoorbeeld hebben hun eigen theorie, volgens dewelke er geen partij de macht mag uitoefenen na de machtsovername van de arbeiders.
Vera: Wat bedoel je, geen partij? De partij is de voorhoede van de arbeidersklasse, zij moet regeren.