Kasjmir is vandaag een van de ellendigste regio’s op deze aardbol. Bovenop militaire brutaliteit en de waanzin van het moslimfundamentalisme (vaak hand in hand) moeten de armen daar nu het trauma van de aardbeving verwerken in bittere kou. Daarom besloot het Antwerpse solidariteitskoor Hei Pasoep hen bij te springen met een benefiet.

Sinds 1976 zingt het koor – dat zijn naam ontleent aan de Zuid-Afrikaanse strijd tegen apartheid – liederen tegen onrechtvaardigheid en voor maatschappijverandering. Deze liederen worden uit de hele wereld bijeengesprokkeld en zijn vaak verbonden met een specifieke bevrijdingsstrijd.

In de lijn van deze traditie besloot het koor om de opbrengsten van hun benefietconcert en van hun solidariteitsetentje te schenken aan de Pakistan Trade Union Defence Campaign (PTUDC). Jos Gulix van Hei Pasoep argumenteerde als volgt in de Gazet van Antwerpen: “Kasjmir kent een dictatuur, en in zulke omstandigheden is het altijd onduidelijk of het ingezamelde geld wel goed terechtkomt en ook zinnig wordt besteed. De organisatie Pakistan Trade Union Defense Campaign protesteert tegen het militaire geweld en uitbuiting van vrouwen, kinderen en arbeiders. Ze vecht ook voor grensoverschrijdende solidariteit tussen India en Pakistan, die al sinds mensenheugenis op oorlogsvoet leven. Omdat wij persoonlijke contacten hebben met die organisatie, hebben wij voor hen gekozen, zonder afbreuk te willen doen aan de traditionele hulporganisaties zoals Oxfam bijvoorbeeld. Door het zingen van onze verzetsliederen, die we wereldwijd oppikken, proberen wij ons steentje bij te dragen.” (zie het volledige artikel van de GVA)

De Pakistaanse vakbondscampagne PTUDC koppelt noodhulp inderdaad aan een politieke boodschap van (internationale) solidariteit tussen werkende mensen tegen hun verdrukkers. Om hun keuze voor de PTUDC in plaats van het Belgische consortium van NGO’s te verklaren, verspreidde Hei Pasoep bij het concert de volgende tekst:

“Kasjmir krijgt vanwege zijn natuurpracht wel eens de naam “het Aziatisch Zwitserland”. Het zou een paradijs kunnen zijn... maar is dat vandaag allerminst. De gruwelijke gevolgen van de aardbeving komen bovenop de miserie en verdrukking die de mensen daar al jaren moeten ondergaan. Want Kasjmir is de inzet van een aanslepend militair conflict tussen twee atoommachten: India en Pakistan.

“Mensen kunnen aardbevingen jammer genoeg niet voorkomen. Maar we hebben wel een impact op de manier waarop het menselijk lijden wordt opgevangen. Dat de militaire dictatuur in Pakistan weinig om gewone mensen geeft, konden we opnieuw zien bij haar trage en ondermaatse reactie op de aardbeving. De prioriteit van dictator Musjarraf is immers aan de macht blijven. In 2005 gaven ze ongeveer 277 miljard rupees uit aan militaire zaken, zoals kernwapens. Onderwijs en gezondheidszorg moesten het gezamenlijk stellen met een magere 16 miljard rupees. De dictatuur wil het conflict rond Kasjmir helemaal niet oplossen want dan vervalt haar alibi om massa’s geld in het leger te pompen.

“Internationale noodhulporganisaties kunnen weinig zeggen over deze onrechtvaardigheid, anders ontzegt het regime hen de toegang tot het land en kunnen ze dus de slachtoffers niet helpen. Iemand moet echter die aanklacht naar buiten brengen. Daarom besloot Hei Pasoep om de Pakistan Trade Union Defence Campaign (PTUDC) te steunen. Zij doen die aanklacht wel degelijk en anderzijds kan het regime hen niet beletten vanuit Pakistan hulpkaravanen naar het noodgebied te organiseren.

Manzoor Ahmed spreekt met twee van de dirigenten

“Deze vakbondscampagne zet zich in Pakistan al jaren in tegen onrecht. Direct na de aardbeving besloten ze om de slachtoffers te steunen met noodhulp, aangezien het regime hopeloos tekortschiet. Ze bouwden medische kampen in drie regio’s: Rawlakot, Muzaffarabad en Bagh. Vanuit andere Pakistaanse steden organiseerden ze solidariteitskaravanen met hulpgoederen (tenten, dekens, lakens, medicijnen, eten enz.). De voorzitter van de PTUDC, Manzoor Ahmed, die eveneens verkozen is tot volksvertegenwoordiger van de PPP (een grote centrum-linkse partij) in het parlement, deed een oproep aan het volk en parlementsleden van India om ook karavanen met hulpgoederen te sturen. Dat de lokale media veel aandacht schonken aan die noodhulp uit India, valt niet in goede aarde bij het Pakistaanse leger. Zij zitten immers verveeld met de boodschap achter de karavanen uit India, namelijk dat gewone mensen solidair zijn over de landsgrenzen heen. Het militaire conflict rond Kasjmir wordt daardoor in vraag gesteld.

“Hei Pasoep zingt tegen militarisme en verdrukking. Wij brengen een boodschap van internationale solidariteit. Daarom steunen we de PTUDC in hun campagne voor Kasjmir. Met het geld dat we inzamelen kunnen ze hulpgoederen aankopen in Pakistan en naar het rampgebied transporteren. We volgen ook het concrete verloop van deze noodhulp verder op.”

Op alle vlakken een succes

Het concert op 13 april in de Sint-Jozefkerk te Deurne was uiteindelijk overdonderend. De opkomst was veel groter dan verwacht en de kerk was te klein! Dat de solidariteit met Kasjmir zeer sterk is, werd bewezen door de aanwezigheid van veel mensen die Hei Pasoep voordien niet kenden. Ook Pakistanen kwamen opdagen, waaronder enkele genodigden zoals het parlementslid Manzoor Ahmed (voorzitter van de PTUDC), de ‘zanger-kok’ Rana (Paul) en de marxistische schrijver Lal Khan.

Manzoor naast zingende Rana

Hei Pasoep zong prachtig. Ze brachten een van hun beste optredens uit de laatste jaren. Strijdliederen van over heel de wereld gezongen door een honderdkoppig koor zorgden bij verscheidene toehoorders voor kippenvel. Lal Khan zei dat hij zoiets groots nooit had verwacht. Een van de hoogtepunten was zeker ‘In this heart’, een nummer van Sinead O’Connor over haar ongeboren kind. Hei Pasoep droeg het op aan alle kinderen die bij de aardbeving gestorven zijn. Dit gebaar samen met de serene a capella-uitvoering greep recht naar het hart.

Na de eerste helft van het concert sprak de voorzitter van de PTUDC, Manzoor Ahmed, de mensen toe. Zijn emotioneel betoog over de verschrikkelijke toestand waarin de bevolking van Kasjmir verkeert, ging over in een aanklacht van het dictatoriaal regime dat gruwelijk tekort is geschoten. Voor veel aanwezigen was deze informatie nieuw want in de media worden de gevolgen van de aardbeving doorgaans niet gekoppeld aan de dictatuur van Musjarraf.

De toespraak van Manzoor werd gevolgd door een lied van Rana, een Pakistaanse politieke vluchteling die nog gemarteld is onder de vorige dictatuur en tijdens de jaren ’90 moest vluchten voor de moslimfundamentalisten. In de traditie van Hei Pasoep bracht hij een Pakistaans revolutionair lied uit de jaren ’60, over de bevrijdingsstrijd tegen de militaire overheersing. Zowel het publiek als het koor waren sterk onder de indruk van Rana’s zangtalent. Daarna zette het koor de tweede helft van het concert in, die ten opzichte van de voorgaande helft niet moest onderdoen in pracht.

Na het concert konden de toehoorders nog iets drinken en een snack eten in het zaaltje naast de kerk. Maar dit zaaltje kon onmogelijk de grote opkomst slikken! Hongerigen konden zich te goed doen aan Pakistaanse hapjes en soep, bereid door de zanger-kok Rana en de familie Malik. Het werd nog een heel gezellige avond. De leden van het koor hadden de mogelijkheid om met de Pakistanen te praten over de situatie in hun land en Kasjmir. De marxistische schrijver Lal Khan overhandigde zijn nieuw boek over Kasjmir aan een van de dirigenten.

Feest na het concert

Hei Pasoep verzamelde voor, tijdens en na haar benefietoptreden ook nog bijna 150 grote zakken (een volle vrachtwagen!) met dekens, warme jassen en truien die naar Kasjmir werden verstuurd. Op verschillende vlakken was dit de grootste solidariteitsactiviteit die ze ooit hadden georganiseerd!

Achteraf zond Manzoor Ahmed nog een dankbrief, waaruit we citeren: “De foto’s en audiocassettes van het concert van Hei Pasoep op 13 januari in Antwerpen werden getoond en afgespeeld voor de activisten van de revolutionaire solidariteitskampen in diverse steden in Kasjmir die verwoest werden door de aardbeving. (...) We willen onze diepe dankbaarheid uitdrukken voor deze steun in de moeilijke situatie die we ervaren. Met de financiële steun hebben we medicijnen, dekens, warme kledij en de zware kosten voor de trucks voor de toevoer van deze hulpgoederen kunnen betalen. In totaal zonden we al 29 vrachtwagenladingen met hulpgoederen naar de Himalaya. En we zijn deze campagne nog aan het voortzetten. De activisten in Kasjmir hebben me gevraagd om hun dankbaarheid over te brengen aan Hei Pasoep.”

Voor foto’s van de diverse activiteiten:

het optreden + feest achteraf

benefietetentje in december

vervoer van de ingezamelde kledij