De arbeiders van Iran gaan gebukt onder een bloedig Islamitisch regime. In de week van 3 tot en met 9 oktober wordt er wereldwijd actie gevoerd in solidariteit met de arbeidsrechten in Iran. De actie is een gemeenschappelijk initiatief van verschillende linkse Iraanse organisaties.
De evacuatie van de Gazastrook zorgt voor grote spanningen. Yossi Schwartz analyseert vanuit Jeruzalem de betekenis van deze stap en wat de gevolgen zullen zijn.
Op zondag 7 augustus sloten een hele reeks winkels en bedrijven hun deuren in de Koerdische gebieden van Iran als antwoord op de escalatie van repressie. Bij protestacties de laatste maanden in de meeste Iraans-Koerdische gebieden en andere Koerdische steden, trad de dictatuur brutaal en wraaklustig op.
Het aanhoudende verzet in Irak lijkt stilaan de Amerikaanse bevolking wakker te schudden. De voortdurende beelden van dood en vernieling die men in de VS dagelijks over zich heen krijgt, zorgen eindelijk voor een verschuiving in de publieke opinie.
Eindelijk was het dan zover: de Irakese bevolking kon gisteren proeven van die kelk der beschaving die ‘democratische verkiezingen’ heet. Telkens wordt dan wel vergeten dat de verkiezingen plaats vonden in een land dat bezet is door buitenlandse troepen. Zolang Irak onder de Amerikaanse laars ligt, blijft al het gepraat over democratische verkiezingen een lege doos.
Volgens de media en regeringen gaat het Midden-Oosten met de verkiezing van Mahmoud Abbas een nieuwe periode tegemoet en is er eindelijk vrede in zicht. Na zijn wittebroodsweken zal nochtans snel duidelijk worden dat hij geen oplossing heeft voor de problemen.
Het langverwachte offensief tegen de Irakese stad Fallujah is nu al een week aan de gang. Oppervlakkig gezien lijkt de belegering relatief goed te gaan voor de Amerikaanse troepen. De zaken staan er echter niet zo eenvoudig voor. De oorlog in Irak was zogezegd ook voorbij, maar is duidelijk nog volop aan de gang. Hetzelfde geldt voor Fallujah, waar een officiële overwinning wel eens kan uitdraaien op een Pyrrusoverwinning.
De oude PLO-leider heeft mogelijk niet lang meer te leven. Zijn dood betekent het einde van een tijdperk. Fatah en zijn verschillende fracties zullen uiteenvallen. Op korte termijn zal Hamas hiervan profiteren, maar
Volgens Samuel Huntington botsen beschavingen sowieso, en de VS moeten dan ook met harde hand reageren op de islam. De Pakistaan Lal Khan maakt in de volgende gedetailleerde analyse brandhout van ‘the clash of civilizations’, hij toont wat de voedingsbodem van fundamentalisme is en beschrijft hoe imperialisten en moslimfundamentalisten vaak hand in hand lopen om gedeelde belangen te verdedigen. Ondanks hun wederzijdse scheldpartijen dienen de reactionaire baardmannen en de mannen in Versace-maatpak dezelfde god...
De heersende kliek in de VS zit met een groot probleem. Het verzet spreidt zich uit naar verschillende fronten en de steun bij de plaatselijke bevolking smelt zienderogen. Na de beelden van de folteringen slaat de zogenaamde 'morele superioriteit' nu als een boemerang terug in het gezicht van de bezettingstroepen.
“Er is geen enkele manier waarop je Irak kan vergelijken met Vietnam”, beet de Amerikaanse opperbevelhebber in Irak, luitenant-generaal Sanchez, de pers toe op een persconferentie in november vorig jaar. Naar aanleiding van de internationale betogingen op 20 maart tegen de bezetting van Irak, bekijken we in hoeverre de vergelijking tussen Irak en Vietnam nu eigenlijk opgaat.
Binnenkort is het één jaar geleden dat de Amerikaanse en de Britse legers Irak zijn binnengevallen. Ondertussen is het land ten prooi gevallen aan nog grotere armoede, onzekerheid, instabiliteit, brutale bezetting en terreur. Dit artikel maakt de balans op van een oorlog die nooit gestopt is.
De conservatieven hebben in Iran een klinkende overwinning geboekt bij de frauduleuze parlementsverkiezingen van 20 februari. We interviewden in januari de Iraniër M. Razi over de wijzigingen binnen het Iraanse regime en toestand van de werkende klasse. Zijn analyse geeft een goede achtergrond om de huidige gebeurtenissen te begrijpen.
In dit derde deel van het artikel belicht M. Razi de vooruitzichten voor de arbeidersbeweging in Iran. De tegenstelling tussen arbeid en kapitaal wordt voor het eerst in meer dan twee decennia van kapitalistische heerschappij zichtbaarder. Dit proces zal veel nieuwe kansen creëren voor de tussenkomst van revolutionairen. (Juli 2002) Deel vier wordt in de loop van de komende weken in het Nederlands vertaald.
Op zaterdag 13 december vatten Amerikaanse troepen eindelijk de man die hen maanden om de tuin had geleid. Zoals men in het oude Rome gevangenen in kettingen door de straten sleepte als blijk van triomf, zo werd Saddam opgevoerd voor de tv-camera’s, verwaarloosd en met een onverzorgde baard. Toch is er niets fundamenteel gewijzigd, geen van de kernproblemen is opgelost. De strijd zal blijven voortduren of zelfs erger worden. De bezettingsmacht zit vast in een poel van geweld.
Na de oorlog in Irak werd Iran van groot belang voor de Europese Unie, in het bijzonder voor landen als Frankrijk en Duitsland, die naast aantrekkelijke contracten gegrepen hebben. Intussen zijn er onderhandelingen geweest tussen EU-afgevaardigden en leidende figuren uit het Iraanse regime. M. Razi uit Iran analyseert de achtergrond waartegen deze ontwikkelingen plaatsvonden. Het originele artikel werd in juli 2002 in het Perzisch gepubliceerd op www.kargar.org en in Kargar-e Socialist nr. 114 in augustus 2002.
In dit vervolg gaat M. Razi dieper in op de houding van de twee facties binnen het Iraanse regime. De ‘hervormingsgezinde’ Khatami is helemaal niet zo baanbrekend nieuw en ook de autoritaire factie kiest voor toenadering tot de westerse grootmachten.
Het groeiend gevoel van woede onder de gewone Iraakse arbeiders begint zich te uiten in stakingsacties. De klassenstrijd van de Irakese arbeiders en werklozen begint op gang te komen. En toch krijgt dit soort van verzet amper aandacht in de media.
Als we in de reguliere media iets horen over Libanon dan gaat dat gegarandeerd over moslimfundamentalisme of conflicten met Israël. Over de arbeidersbeweging in Libanon horen we weinig of niets. Nochtans is de werkende klasse de sleutel voor de vereniging van de volkeren in het Midden-Oosten. Samen met de recente stakingen in Israël gunt de Libanese 24-urenstaking ons een blik op wat in de toekomst mogelijk kan zijn. Een verslag van onze Israëlische sectie.
Amerikaanse troepen staan in voor de veiligheid van Irak, maar zijn ze hiervoor wel getraind? Het antwoord op deze vraag is neen. Ze zijn getraind om te moorden.
De Israëlische premier Sharon voert oorlog op alle fronten. Dat wisten we al. Wat minder geweten is, is dat hij de oorlog verklaard heeft aan de arbeidersklasse in Israël. Hier volgt een verslag van onze correspondenten in Israël.
Het ontslag van Abu Mazen kwam zwaar aan bij de VS en Israël. De Israëlische regering reageerde woedend en besliste ‘principieel’ om Arafat uit Palestina te verbannen. Deze bedreiging zorgde ervoor dat meteen duizenden Palestijnen ter verdediging van Arafat de straat opkwamen. De beslissing van de Israëlische regering zou wel eens het omgekeerde effect kunnen hebben dan aanvankelijk was bedoeld en een verdere verscherping van de vijandelijkheden kunnen veroorzaken. Yossi Schwartz in Israël geeft een analyse van de situatie.
Indien de oorlog van de VS in Irak al een overwinning te noemen valt, dan mag men van geluk spreken dat het geen nederlaag is geworden. Vijf maanden na het officiële einde van ‘de belangrijkste militaire operaties’ in Irak zinkt het Amerikaanse leger steeds dieper weg in een moeras.
De druk op de begrotingen van defensie en voor militaire tussenkomst in Irak stijgen zowel in het kamp van de zogenaamde 'oorlogsstokers' als in dat van de vredesduiven.
Het Antwerps Anti-Oorlogscomité voert campagne tegen de koloniale bezetting van Irak. Hier volgt de inhoud van het pamflet dat we verdelen. Een affiche is ook beschikbaar. Het eerste hoogtepunt van onze campagne is de betoging in Brussel op 27 september om 15 uur op het Rouppeplein.
Na twee decennia vol oorlogen en embargo’s rest van het ooit zo rijke Irak niet meer dan een ruïne. Toch wil dit niet zeggen dat de bevolking zich zomaar gewonnen geeft. Irak heeft nu eenmaal een sterk ontwikkelde traditie van anti-koloniaal verzet. Ook voor de duizenden coalitiesoldaten is het genoeg geweest.
De internationale anti-oorlogsbeweging van 2003 was een mondiale reactie op het jarenlange politieke, economische en sociale offensief van de rechterzijde. Het ongenoegen bij grote lagen van de wereldbevolking vond een uitdrukking in de resolute afwijzing van de invasie van Irak. Een evaluatie.
Begin juli trok een alleenstaande moeder naar Jeruzalem uit protest tegen haar lamentabele sociale situatie. Daarmee is ze in de ogen van velen een symbool geworden van het verzet tegen de aanvallen van de staat en de bazen op de welvaart en het welzijn van de gewone mens. Onze Israëlische kameraden analyseren hoe dit de eerste tekenen zijn van collectief verzet.
Dit artikel is geschreven door Leon Cohen, een marxistische kameraad uit Israël en verscheen onlangs in het Engels op onze zustersite www.marxist.com. Het artikel gaat in op de 'road map' voor vrede. De auteur stelt zich de vraag of die wegenkaart enig perspectief voor vrede brengt en legt de bestaande alternatieven op de rooster.
Bij de val van Bagdad kraaiden Washington en Londen victorie. De oorlog leek voorbij. Het koloniale regime in Irak stoot echter op toenemend verzet en de overwinningsroes gaat over in hoofdpijn omdat herinneringen aan Vietnam de geesten plagen.
De oorlog in Irak heeft niets opgelost vanuit het standpunt van het Amerikaanse imperialisme maar heeft een periode van zelfs nog meer instabiliteit op wereldschaal ingeluid. De wereld is nu een meer turbulente, meer volatiele en gevaarlijkere plaats dan het een paar maanden geleden was.
De aanslagen in Saoedi-Arabië tonen nog maar eens in welk wespennest de VS zijn beland. Zolang de Arabische bevolking lijdt onder het Amerikaanse imperialisme en hun lokale marionetten, zullen zulke terroristische aanslagen voortduren.
De hele wereld kan nu de ware aard van de Brits-Amerikaanse bezetting van Irak zien. Maandag werden minstens dertien mensen gedood in Fallujah en een ongekend aantal mensen verwond. Woensdag vielen er nogmaals twee doden.
Een typische koloniale plundertocht. Zo kan men de Amerikaans/Britse militaire campagne tegen Irak omschrijven. De oorlog lijkt beslecht in het voordeel van de Angelsaksische imperialisten, maar hij is nog niet voorbij. De anti-oorlogsbeweging moet nu echt het pad opgaan van de anti-imperialistische strijd.
De invasie van Irak is bijna voltooid en begint de vorm van een bezetting aan te nemen. Het land dat ooit bekend stond als de wieg van de beschaving is terug de primitiviteit ingeblazen door het wapenarsenaal van de zogenaamde coalitie. Is Irak op weg een ‘Libanon’ op grotere schaal te worden?
De Amerikaanse en Britse troepen marcheren naar Bagdad, maar ze ontmoeten meer weerstand dan verwacht. De VS lijken zich langer vast te zetten in Irak dan vooropgesteld. Wat heeft Washington na twee weken oorlog in Irak bereikt?
Terwijl de aandacht van de wereld gericht is op de oorlog in Irak, is er in Israël een andere strijd uitgebroken: de klassenstrijd. Een week geleden kondigde de minister van Financiën, Benjamin Netanyahu, een plan aan dat het mes zou zetten in overheidsuitgaven. De belangrijkste Israëlische vakbondsfederatie, de Histadrut, is woedend en bereidt een algemene staking voor.
Met een zogenaamd precisiebombardement dat het Iraakse regime moest ‘onthoofden’, begon donderdag 20 maart de invasie van Irak. Verstopt achter het masker van een coalitie stuurde de regeringskliek in Washington duizenden jeugdige soldaten Irak in, om het land in naam van de vrijheid te ontdoen van de controle over de eigen bodemrijkdommen. Elke dag stijgt het aantal doden en gewonden. Toch gaf de bevolking van deze planeet keer op keer massaal te kennen niet van zulke misdaden te willen weten.
De acties op Dag X waren zowel internationaal als in België een groot succes. Dat is een hart onder de riem, voor het Iraakse volk en voor onszelf. Maar wat nu? De oorlog gaat gewoon door. Hebben onze acties dan tot niets gediend? Wat kunnen we verder nog doen?
Op dag X werd er veel spontaan actie gevoerd in tal van scholen en kleine steden. In andere scholen werken kleine en moedige kernen van jonge mensen reeds sinds weken rond een actie op dag X. Hun geduldig werk werd die dag beloond. Lees hier een verslag van een scholier uit Halle.
Al zes dagen weten Amerikaanse en Britse bevelhebbers de wereld te vertellen dat de zuidelijke havensteden Umm Qasr en Basra gevallen zijn. Het taalgebruik is weliswaar een beetje aangepast, dus werd ‘veroverd’ vervangen door het veel sympathieker klinkende ‘bevrijd’. Toch wordt dit goede nieuws keer op keer weerlegd door reporters ter plaatse.
Afgelopen week vonden er militaire oefeningen plaats op de Belgische militaire basis in Leopoldsburg. Niets bijzonders op zich, ware het niet dat er ook Amerikaanse aanvalshelikopters deelnamen aan deze oefening.
We publiceren hier het persbericht van het Forum voor Vredesactie over de betrokkenheid van het Belgische bedrijf Barco bij de oorlog in Irak. Een tip voor de anti-oorlogscomités in en rond Kortrijk?
Deze website krijgt de afgelopen maanden zeer veel bezoek van het Amerikaanse leger, omdat wij zo’n interessante informatie brengen over de wapentransporten via België en omdat ze willen weten wat we van plan zijn. Voor deze ‘Vonkspotters’ hebben we een boodschap, in het Engels.
Iedereen weet dat de militaire macht van de Verenigde Staten duizend maal groter is dan die van Irak. Bijgevolg maken ze ook een goede kans om dit land uiteindelijk te bezetten. Zou daarmee de oorlog gewonnen zijn? Neen, en wat meer is, de VS zijn deze oorlog nu al aan het verliezen.
Als reactie op de oorlog in Irak werden er gisteren overal ter wereld anti-oorlogsbetogingen georganiseerd. In Italië was er een algemene staking en terwijl we dit schrijven is er een bezig in Griekenland. In Spanje waren er massale studentenbetogingen waarin ook vele arbeiders meeliepen. Hetzelfde verhaal in Australië, Duitsland, Oostenrijk en vele andere landen.
De Antwerpse betogingen tegen de oorlog waren een overdonderdend succes. Nochtans is Antwerpen een ‘moeilijke’ stad. Daar moeten we zeker geen tekeningetje bij maken. “If you can make it here, you can make it anywhere”.
en in Kargar-e Socialist nr. 114 in augustus 2002.