Aangezien de arbeidersbeweging cruciaal is bij de verandering van de maatschappij, kwam de rol van de vakbond in de Bolivariaanse Revolutie uitvoerig aan bod op de solidariteitsdag. Ruben Linares van de UNT-leiding trad in gesprek met Bruno Verlaeckt (voorzitter Algemene Centrale Antwerpen-Waasland, ABVV) en Omer Mommaerts (ACV Brussel, KWB).

Bron: Indymedia.be

Ruben Linares begon zijn betoog met de vaststelling dat arbeider en patroon moeten overleggen over een CAO maar dat ze fundamenteel tegengestelde belangen hebben. Vervolgens beschreef hij het ontstaan van de UNT als reactie op het gedrag van de corrupte vakbondsleiding van de oude vakbond CTV. Carlos Ortega nam samen met de voorzitter van de patronale organisatie, Pedro Carmona, de leiding over de coup tegen Chavez in 2002. Later steunde de CTV-leiding de patronale lock-out in december 2002-januari 2003. Met deze sabotage van de grote economische sectoren en vooral de olie-industrie probeerde de oppositie de Bolivariaanse regering op de knieën te krijgen door chaos te creëren. De vakbondsbasis stond echter aan de kant van Chavez en ze vonden dat de tijd rijp was om een nieuwe vakbond op te richten die het revolutionaire proces steunt: de Union Nacional de Trabajadores. De UNT ontstond uit verschillende politieke stromingen die echter over één fundamenteel idee akkoord zijn: het is de basis die de vakbond vorm moet geven.

Het verzet tegen de lock-out was volgens Linares nog voor een andere reden belangrijk. In bedrijven zoals de oliemaatschappij PDVSA en de elektriciteitsfabriek CADAFE was het de overname van de installaties door de arbeiders zelf waardoor uiteindelijk de patronale sabotage werd teruggeslagen. Daarom bekritiseerde hij ook dat deel van de regering dat zegt dat arbeiderscontrole niet wenselijk is in ‘strategische industrieën’. De strijd tegen de lock-out bewees juist dat het alleen de controle van de arbeiders is die de verdediging kan garanderen van de industrie tegen economische sabotage.

Op vraag van moderator Marc Vandepitte ging Ruben ook in op de syndicalisatiegraad, die in de laatste jaren gestegen is van 9 procent van de werkende bevolking naar 18 procent. Daarbij moet je dan wel rekenen dat ongeveer de helft van de arbeiders werkt in de informele sector. De coöperatieven, die dikwijls worden voorgesteld als een alternatief op de kapitalistische economie, leidden volgens Linares in realiteit vaak juist tot precarisering van de arbeid. Mensen werken hier in onderaanneming voor grotere bedrijven en zonder vakbondsrechten.

Bruno Verlaeckt stak van wal door te stellen dat een vakbond niet alleen moet onderhandelen over CAO’s. Vakbonden hebben ook een bredere maatschappelijke rol, namelijk het verbeteren van de maatschappij. Nu staat de economie niet ten dienste van het volk en dat zien we bij VW. Door de winsthonger van kapitalisten wordt werknemers hun job afgenomen. Dat heeft niets te maken met nationalisme, zoals we nu over VW horen. Het is een internationaal fenomeen waar de VW-arbeiders in Duitsland evengoed onder lijden. Daarom kan een tegenmacht niet stoppen aan de poorten van het bedrijf of aan de grenzen van een land. Ze moet internationaal zijn.

Bron: Indymedia.be

Dat ze niet blijven steken bij woorden maar overgaan tot daden, bewijst de AC Antwerpen-Waasland veelvuldig. Ze hebben al jaren een project lopen met Colombiaanse landarbeiders om hen te helpen in hun strijd tegen het kapitalisme in Colombia. Daarbij is Bruno opgevallen dat er een andere wind waait door Latijns-Amerika. “Ik citeer graag het ‘uiterst-linkse’ weekblad Trends: alleen Colombia is nog veilig voor investeerders.” De revolutie in Venezuela breidt zich uit naar andere landen en wij kunnen dat als syndicalisten alleen maar toejuichen, vindt de vakbondsleider. Wat de AC Antwerpen-Waasland ertoe aanzette om op het ABVV-congres de discussie over Venezuela te openen en te ijveren voor de erkenning van de UNT.

Ook Omer Mommaerts van het ACV vindt dat we de strijd niet anders kunnen dan globaliseren als we de problemen hier willen aanpakken. Het syndicalisme in Brussel kan trouwens niet anders dan internationaal zijn want de syndicalisten zijn internationaal. Voor de Arabische wereld is Venezuela een zeer belangrijk fenomeen, weet Omer uit zijn contact met Marokkaanse vakbondsmensen. Door zijn verzet tegen de Israëlische agressie tegen Libanon is Chavez nu ook immens populair in de Arabische wereld. Natuurlijk is het Bolivariaanse project niet evident voor het ACV aangezien het uitgesproken socialistisch is. Met een solidariteitsdag als deze proberen wij daarom stappen in die richting te zetten, concludeerde de spreker.

Vanuit de zaal kwamen verschillende tussenkomsten en vragen. De meeste gingen over de bezette bedrijven, die blijkbaar inspirerend werken. In zijn tussenkomst vroeg Wim Benda (Handen Af van Venezuela) om de geest van het debat in Venezuela ook naar België over te brengen. Welke concrete inhoud geven we aan het socialisme? Daarbij vertelde Wim over zijn bezoek aan het bezette bedrijf Sanitarios Maracay. De arbeiders hebben dit bedrijf overgenomen omdat de baas het bruutweg sloot en zij zo hun jobs willen verdedigen (misschien een idee voor VW?). De fabriek produceert nu zonder de ‘hulp’ van bazen en de arbeiders vragen aan de regering de nationalisatie van het bedrijf. Wat opvalt is dat onder een dergelijke productie de prioriteiten helemaal anders liggen. Het eerste wat de arbeiders willen doen als ze financiële middelen hebben, is het bedrijf goed afsluiten zodat het witte poeder uit de productie niet langer de omliggende buurt en het meer vervuilt. Hier zien we hoe mens én natuur een prioriteit worden wanneer de arbeiders beslissen en niet de winsthonger van het patronaat. Daarom vroeg Wim om de arbeiders van Sanitarios Maracay in hun strijd te steunen en hij liet een petitie circuleren die door de meeste aanwezigen werd getekend.

Tijdens het debat benadrukte Bruno Verlaeckt in een bijdrage vanuit het panel nog één zeer belangrijke kwestie. De discussie over de Bolivariaanse Revolutie en de erkenning van de UNT moet in België niet alleen gevoerd worden met de vakbondsleiding. Voer vooral ook dit debat binnen de basis, in je eigen vakbondsafdeling.