Hoewel de verkiezingscampagne volop werd ingezet kan men zich nog steeds de vraag stellen waarom er in feite een stembusgang plaatsvindt. Het is inmiddels duidelijk geworden dat de thema’s opgeworpen door de sociale bewegingen (Witte Marsen, de strijd van Renault en Levi’s, de “Sans Papiers” ...) in deze campagne geen enkele aandacht krijgen.
Het triomfalisme over de bereikte economische resultaten is misplaatst. Wie komt deze economische resultaten ten goede? Men verdient misschien gemiddeld 7% meer in Vlaanderen ten aanzien van Nederland, maar de sociale ongelijkheid nam evenredig toe. De Euro is er wel maar de sociale dumping gaat verder. De ondernemingswinsten swingen de pan uit (612 miljard nettowinst in 1997) maar de werkloosheid werd niet gehalveerd en de schorsingen verdubbelden. Sluitingen kunnen gewoon doorgaan, de aanpassingen in de regelgeving bleven dode letter. Met welke gevolgen wanneer de wereldrecessie Europa aandoet en het sterke en welvarende Vlaanderen niet zal sparen? De Vlaams-Waalse solidariteit behouden en versterken blijft behoren tot het minimumprogramma van de arbeidersbeweging, als opstap naar het Europese front waarop een aantal sociale gevechten onvermijdelijk gevoerd zal moeten worden...
Sociale prioriteiten zoals de herfinanciering van de openbare diensten en het onderwijs werden terzijde geschoven. De fiscale rechtvaardigheid die deze herfinanciering mogelijk moet maken (grote vermogensbelasting) bleef uit. Welk vertrouwen kan er dan nog gegeven worden aan de zoveelste oproep om de pensioenen te redden of de sociale zekerheid borg te stellen?
Er dient dus een sociale trendbreuk afgedwongen te worden. Tegen de systematische afbouw van de sociale verworvenheden en de neoliberale pletwals met of zonder liberalen aan het roer dienen volgende eisen in stelling te worden gebracht:
veralgemeende arbeidsduurvermindering tot 35 uur per week zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen, als eerste stap naar de 32-urenweek
herfinanciering van de openbare diensten met als prioriteit toewijzing van minimaal 7% van het BBP aan onderwijs (d.i. het niveau van voor de saneringen)
een belasting op de grote vermogens, gebaseerd op een vermogenskadaster.
actieve bestrijding van de armoede door uitkering minimaal op het niveau van de armoedegrens te brengen (niveau onbeslagbaar loon ofte 32.200 BF) en welvaartsvast te maken
een dwingende regelgeving inzake bedrijfssluitingen en collectieve ontslagen
uniformisering naar boven van de Europese lonen en sociale minima om de neerwaartse spiraal een halt toe te roepen
Concreet stellen wij voor om op zaterdag 24 april te Vilvoorde een trefdag te organiseren rond dit eisenplatform dat door basisbewegingen, progressieve organisaties en syndicalisten uiteraard kan worden uitgebreid en/of geamendeerd en om te bespreken hoe er met dit memorandum in de verkiezingscampagne kan worden gewerkt. Aan progressieve politieke kandidaten zal gevraagd worden een engagement aan te gaan.
Initiatiefcomité : Beweging voor Sociale Vernieuwing, Progressieve Socialistische Beweging (ontbonden SP afdeling Vilvoorde), Patsy Sörensen (BSV-Agalev), Louis Wyns (BSV), Frank Maerten (ACOd onderwijs Antwerpen), Jan Van Heurck (bestuurslid ACOD-LRB Antwerpen), Sven Todts (directeur Free Clinic Antwerpen), Andr Gonsalis (secretaris ACOD Veurne), Kris Berden (delegee ACOD Bus/Tram Antwerpen), Brecht De Smet (student, Bassevelde), Lin Van Rompaey (delegee ACOD-LRB Antwerpen), Guido Somers (bestuurslid ABVV-BTB Antwerpen), Kamiel Kelders (bestuurslid ABVV-AC Antwerpen), Roland Vanderbeke (bestuurslid ACOD Oostende), Jan Stacino (delegee BBTK Kraft Suchard), Raf Verbeke (ABVV Carnoy), Myriam Stoffen (ACOD VUB)