Vorig weekeinde leek (was!) Frankfurt een belegerde stad.  Blockupy (een samentrekking van de woorden Block en Occupy), een samenwerkingsverband van een brede waaier linkse verenigingen (o.a. Die Linke, maar bijna zonder vakbond met uitzondering van de dienstenvakbond Ver.di van de stad zelf) had opgeroepen tot een grootse actie. Vooral jong volk nam deel uit Duitsland zelf maar ook uit Frankrijk en… een honderdtal Belgen waaronder de Franstalige bediendenvakbond CNE.

Frankfurt, voor de gelegenheid omgedoopt tot Bankfurt, is het financiële centrum van Duitsland, daarom ook van de EU, en eveneens de zetel van de Europese Centrale Bank (ECB). Dertigduizend betogers probeerden de ECB te blokkeren. Mede met de hulp van een heuse politiemacht van 8.000 agenten zijn ze erin geslaagd... De ECB staat vandaag samen met twee andere leden van de befaamde Trojka, het IMF en de Europese Commissie symbool voor de wurggreep van het kapitalisme op de maatschappij. Het is de Trojka die samen met de Europese regeringen brutale en onmenselijke soberheidsplannen oplegt. Met de Trojka gaan de belangen van de woekeraars voor op de belangen van de meerderheid van de bevolking. Je zou voor minder kwaad zijn. Een paar Brusselse studenten van de VUB deden mee. Kyle vond nog tijd om tijdens het intensieve (?) blokken te antwoorden op onze vragen.

Wat beweegt Belgische studenten om deel te nemen aan Blockupy Frankfurt?

De problemen die de kapitalistische samenleving veroorzaakt zijn niet terug te brengen tot één land. Zeker voor het geval van de ‘eurocrisis’ en het beleid van de Europese Unie is het duidelijk dat we over de grenzen van de natiestaat heen moeten kijken. De actie op zich - het contesteren van de ECB - is nodig in de hele Europese Unie en zeker in België. Neem nu een instantie zoals de ECB, die met belastinggeld leningen aan banken geeft aan een rente van 1 procent, waarna diezelfde banken met datzelfde geld leningen geven aan overheden aan 5 of 6 procent. Het is toch wel duidelijk dat deze instanties niet het algemeen belang dienen maar een duidelijk klassenbelang. Het is dus enorm belangrijk om dergelijke instanties te contesteren en daarvoor was deze enorm gemediatiseerde actie uitstekend.

In Duitsland is de mobilisatiekracht erg groot voor dit soort acties (denk aan de ‘Castor’-blokkade tegen het treinvervoer van kernafval) waardoor de actie natuurlijk een heel andere impact heeft dan de kleine betogingen waaraan we in België meedoen. We steken ons als het ware zelf een hart onder de riem door twee dagen met de Duitse kameraden mee actie te voeren.

Verder is het ook nog een goedkope manier om iets van de wereld te zien (30 euro voor de busreis en de overnachting is schappelijk).

Hoe zien jullie het verband tussen deze actie en de verschillende strijdbewegingen waaraan jullie dit jaar hebben deelgenomen (sans-papiers, algemene staking tegen soberheid enzovoort) in eigen land?

Al deze engagementen komen voort vanuit een klassenbewustzijn. Al deze problemen (armoede, grenzen...) kunnen niet (of toch zeer moeilijk) opgelost worden binnen een kapitalistisch  (en bijgevolg nationalistisch) denkkader. Al deze engagementen zijn dus zeer nauw met elkaar verbonden, met telkens dezelfde tegenstander: het grootkapitaal en de staat. Zo heeft de ‘1 procent’ er alle baat bij om een deel van de bevolking haar rechten te ontzeggen. Zo beschikken ze (de kapitalisten) over een bron van goedkope arbeid én kunnen ze de sans-papiers gebruiken als zondebokken.

Temeer hebben deze problemen een sterk Europees karakter: de EU tracht een muur rond Europa op te bouwen (denk aan Frontex) en legt alle landen van de EU besparingen op.

Overigens zijn deze engagementen niet beperkt tot België: alle landen in de EU kampen met dezelfde problemen. Dus lijkt het mij zeer positief om zoveel mogelijk solidariteit te tonen over de landsgrenzen heen.

Hoe zagen de acties eruit in Frankfurt? Welke waren de meest geroepen slogans?

Wij zijn pas vrijdag in de late namiddag in Frankfurt aangekomen. Alle bezettingen waren al ontruimd en er was letterlijk op elke straathoek politie. Omdat de Duitse politie je bij arrestatie 24 uur (!) kan vasthouden en je daarna een bevel krijgt om het territorium te verlaten, hebben we geopteerd om geen risico's te nemen zodat we zeker aan de grote manifestatie konden deelnemen. Enkele mensen uit onze groep (de befaamde samba) wilden toch al tot de actie overgaan, maar ze waren nog geen 100 meter van het kamp verwijderd of ze waren al door de Polizei ingesloten. Er was dus weinig ruimte om actie te voeren door de enorme politiemacht die de stad bezette.

De volgende dag was er een enorm grote manifestatie (tot 30.000 deelnemers). De sfeer was heel erg goed. Er namen voornamelijk jongeren deel aan de manifestatie. De vakbonden waren een opvallende afwezige. De slogans waren veelerlei: "Feminismus radical, gegen staat und kapitaal!" of "Siamo tutti antifascisti"(De antifascistische en anarchistische beweging is in Duitsland erg groot.) "Kein mensch ist illegal, gleiche rechten uberall" , ook" Bandiera Rossa", Bella  Ciao e.a. zijn de revue gepasseerd...  Vooral de slogan "Für die internazionale solidarität" had veel succes. De deelnemers waren duidelijk niet akkoord met het beleid en discours van de Duitse machthebbers, die de schuld steken op de Grieken en anderen. De betogers waren van mening dat internationale solidariteit en actie de oplossingen zijn voor de Europese arbeidersklasse tegen de crisis en besparingen van de kapitalistische klasse.

Er leek voor de betogers geen twijfel mogelijk: het kapitalistisch systeem en de staat zijn de grote schuldigen en moeten van de kaart geveegd worden.

Op de televisiebeelden van de acties zag je enorm veel politie. Zijn jullie dan zo staatsgevaarlijk?

De politiemobilisatie was hallucinant. Tijdens de betoging probeerden de ‘ordetroepen’ ook voortdurend confrontaties uit te lokken (waarin ze niet geslaagd zijn). De politie heeft dit weekend haar ware aard laten zien in Frankfurt: het onderdrukken van de bevolking als ze durft om de heersende klasse te contesteren.

In zekere zin zijn we staatsgevaarlijk. We durven zelf te denken en problemen in onze wereld te analyseren, los van wat we via de media en het onderwijs te zien en te horen krijgen. Maar dat zou ik eerder zien als vrijheid van mening en van meningsuiting. Als we daarmee geweldloos op straat trachten te komen, staat de politie massaal klaar om ons tegen te houden. Misschien moeten we de politierepressie ziet als een schuldbekentenis vanwege de staat die in handen is van de kapitalisten, zoals de huidige situatie overduidelijk aantoont. Organen die op geen enkele manier democratische legitimiteit bezitten zoals de Europese Commissie bepalen het beleid dat erop gericht is te besparen en de kosten van de crisis op de rug van de arbeidersklasse te schuiven. Ook de technocratische regeringen in Spanje, Italië en niet in z'n minst Griekenland zijn regelrecht dictaturen  van het kapitaal om de belangen van de kapitalisten veilig te stellen. Als je daartegen in verzet gaat, word je snel als crimineel of als terrorist aangezien.

Hebben jullie contacten kunnen leggen met Duitse jongeren en vakbondsmensen? Hoe gaan jullie hier nu mee omgaan?

De vakbonden waren een opvallende afwezige op de betoging. Ikzelf heb meer contact gelegd met jongeren van andere ‘Belgische’ organisaties zoals les Jeunes CSC. We zullen deze mensen hoogstwaarschijnlijk nog tegen het lijf lopen op betogingen in Brussel of elders voor bv. de sans-papiers, Palestina, tegen besparingen in het onderwijs...

Tot nu toe leek Duitsland achterop te hinken wat het wereldwijde protest tegen de soberheid en het kapitalisme betreft. Zien jullie een kentering?

De jeugd is alvast in grote getale bereid om iets tegen de huidige toestand te doen. Zo was de universiteit door de studenten bezet. Ook allerlei partijen, waarvan Die Linke de grootste was, waren van de partij. Toch was het vooral een betoging van de Europese jeugd. Of dit de voorbode wordt van massaal protest in Duitsland zal afhangen van de verdere acties van de studenten en voornamelijk van de reactie van de massaorganisaties. In ieder geval heeft heel Duitsland, zelfs heel Europa gezien hoe de heersende klasse haar beleid moet verdedigen: door haar repressieapparaat in te schakelen.

Het was zeker een geslaagde actie. Nu hopen dat we de komende periode in België medemensen kunnen wakker schudden en ons alvast voorbereiden om de strijd volgend academiejaar aan te gaan en de studenten weer de voorhoede van de progressieve krachten te maken!