De metaalarbeiders van Cádiz voeren een prachtige strijd ter verdediging van hun koopkracht en vormen zo een baken van inspiratie voor alle arbeiders van Spanje. Geconfronteerd met de hebzucht van de bazen, de politierepressie en de aanvallen van de omgekochte pers, zijn de arbeiders vastbesloten om tot het einde door te vechten.
De belangrijkste zwakte van de voorstellen van de PVDA is dat ze vertrekken vanuit de bestaande staatsinstellingen om die dan te hervormen naar ‘eenheidsfederalisme’. De analyse van de PVDA over de staat blijft vreemd genoeg gespeend van enige vorm van klasse-analyse.
Eerst was het bedoeld voor een paar grote evenementen aan het eind van de zomer en zou het gebruik ervan tegen 30 september aflopen. Tegenwoordig is het Covid Save Ticket (CST) of coronapas verplicht voor het bezoeken van feesten, voorstellingen, fitnesscentra en restaurants. Het is ook verplicht voor bezoekers van ziekenhuizen en rusthuizen. Sinds 15 oktober is het van kracht in Brussel en wordt het sinds 1 november in heel België gebruikt.
De regering en het patronaat wisten wat ze deden met de stevige vergrendeling van de loonstijgingen. De bindende loonnorm van 0,4 procent was een signaal om de grote verwachtingen van arbeiders en bedienden na de lockdown af te koelen. Deze verwachtingen zijn volledig terecht en kunnen niet worden ingelost binnen het keurslijf van de loonnorm.
Wie het nieuws volgt weet het al: het gaat niet goed met het onderwijs in Vlaanderen. De Tijd beschrijft de situatie als volgt: ‘met een acuut lerarentekort, corona-achterstand en een tanende kwaliteit waait een perfecte storm door het Vlaams onderwijs.’ Ben Weyts (NV-A) – Vlaams minister van onderwijs – heeft echter een plan: besparen!
Er is nu systeemverandering nodig. We worden immers geconfronteerd met een “ecologische overshoot“, waarin de term “overshoot” er op wijst dat de schade zo erg is dat de natuur niet in staat is ze nog te herstellen.
Twintig jaar geleden ging SABENA, de nationale luchtvaartmaatschappij, kopje onder. Vonk nam ook deel aan de strijd tegen de sluiting. Onze eis toen: nationalisatie van SABENA onder arbeiderscontrole! Lees meer in dit artikel.
Op zondag 31 oktober gaan de onderhandelingen officieel van start voor de COP26, de klimaatconferentie van de Verenigde Naties. Staatshoofden uit de hele wereld komen er samen om twee weken van onderhandelingen, paneldiscussies en persconferenties te beginnen. Ook bedrijfsleiders zullen prominent aanwezig zijn om hun ideeën over de aanpak van de klimaatverandering toe te lichten.
Patrick Humblet fileert de veroordeling van Luikse vakbondsmilitanten voor het blokkeren van een brug tijdens een stakingsactie.
De Labour-conferentie is afgelopen. Waarschijnlijk zal ze beschouwd worden als een beslissend moment voor de partij. De rechtervleugel is duidelijk dolgelukkig met het resultaat. Ondertussen is links, ondanks het winnen van wat stemmen, erg op de terugtocht. In veel opzichten betekend deze conferentie het einde van het Corbynisme.
Vijfentwintig jaar geleden zorgden de ontvoering en de moord op Julie, Mélissa, Ann, Eefje, Loubna en anderen voor een enorme commotie in België. De zaak Dutroux, naar de naam van de ontvoerder en moordenaar, aanvankelijk een gerechtelijke zaak, werd in een mum van tijd een politieke en sociale kwestie. De woede richtte zich niet enkel tegen de daders maar tegen het gehele rechtstelsel, tegen het hele systeem.
Toen in september 1946 bekend werd gemaakt dat er dienstplichtige troepen uitgezonden zouden worden, ontstond grote onrust. Op 21 september vond er een protestdemonstratie plaats in Amsterdam, waaraan ook militairen deelnamen. Deze eindigde met het doodschieten van een demonstrerende arbeider in de winkelstraat Nieuwendijk door de militaire politie. Dit was de druppel die de emmer deed overlopen.
Onze strijd tegen het kapitalisme is niet enkel economisch, politiek of sociaal maar is eveneens ideologisch en filosofisch. We organiseren dit vormingsmoment met het oog op een betere kennis van de marxistische visie op de geschiedenis, namelijk het historisch materialisme. Schrijf je snel in.
Afgelopen zaterdag (9 oktober) hebben honderden fascisten de gebouwen van het nationale hoofdkwartier van de vakbond CGIL (Italiaanse Algemene Confederatie van Arbeid) in Rome aangevallen en vernield. We roepen op om naar de solidariteitsbetoging te komen: 16 oktober, 11u, Luxemburgplein - Brussel.
Na afloop van het nucleaire incident bij de kerncentrale van Fukushima, in 2011, zijn de beschadigde reactoren hitte blijven produceren, waardoor het nodig werd om deze voortdurend te blijven koelen met water. Zo is er meer dan een miljoen ton radioactief water opgeslagen, waar elke dag nog eens 140 ton bijkomt.
Op 12 september vond in Amsterdam een mars tegen de wooncrisis die zich uit in torenhoge huur-en koopprijzen, racisme op de huurmarkt en jarenlange wachtlijsten voor sociale woningen.
Bespreking van De Onmisbaren. Ode aan mijn klasse, van de Nederlandse vakbondsman Ron Meyer en van Heike GeiBlers ervaringen in het Amazon pakhuis.
Enkel wie voortdurend oogkleppen opheeft kan de klimaatcrisis nog ontkennen, maar wat kan er aan gedaan worden?
Naar aanleiding van de 26ste internationale klimaatconferentie in Glasgow - de zoveelste maat voor niets - kondigde Youth4Climate opnieuw acties aan. De klimaatstrijd moet met rasse schreden, maar ook met 'branie' gevoerd worden. Lees hier onze voorstellen.
Theorie is een niet te onderschatten 'wapen' in de klassenstrijd. Daarom herlanceren we het internationale In Defence of Marxism-magazine.
De huidige remonte is geen verrassing. Er bestaat niet zoiets als een ‘finale ineenstorting’ van het kapitalisme. Zonder een bewuste omverwerping van het kapitalisme door de werkende klasse zal het systeem altijd middelen vinden om zich te redden. Het zal dit doen op de rug van de meerderheid van de bevolking.
Sinds zijn aantreden, 18 maand geleden, heeft partijvoorzitter Sir Keir Starmer meer energie gestopt in het bestrijden van al wat links is in zijn partij dan in het voeren van een succesvolle oppositie tegen Johnson en de Conservatieve Partij.
Frederick Douglass vatte zijn ‘strijdparcours’ als volgt samen: ‘Toen ik voor de slavernij vluchtte, was dat voor mijzelf; toen ik voor emancipatie pleitte, was dat voor mijn volk; maar toen ik voor de rechten van de vrouw opkwam, was er geen sprake van mijzelf, en ik vond er een beetje nobelheid in.’
De staking van het personeel bij de openbare crèches van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest werd getrokken door een groep kinderverzorgsters. We hadden een interview met drijvende kracht Carine die reeds geruime tijd voor een openbare crèche werkt.
Tussen 24 en 27 juli kwamen meer dan 2.800 marxisten uit meer dan 50 landen over de hele wereld online samen voor het Wereld Congress van de Internationale Marxistische Tendens (IMT).
Hoewel het onze media grotendeels ontgaan is, stond in Chili het derde weekend van mei in het teken van de nieuwe grondwettelijke vergadering die verkozen werd. De belofte om de grondwet te herschrijven, die nog nagenoeg dezelfde is als onder de dictatuur van Pinochet, was een toegift aan de opstandige beweging uit oktober 2019.
De Telegraafrellen: dit oproer van bouwvakkers en hun sympathisanten werd veroorzaakt door de inbeslagname van 2% van de welverdiende vakantiezegels van bouwvakkers zonder erkende vakbond. De onvrede van bouwvakkers en sympathisanten liep al snel uit tot een ongeëvenaard protest, aangewakkerd door een vijandige politie en media.
De staat Israël werd kunstmatig opgericht aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Omdat Israël vandaag de dag de belangrijkste bondgenoot is van het westerse imperialisme in het Midden-Oosten, lijken sommige mensen te denken dat Israël is opgericht met de volledige steun van het imperialisme. In feite lag de oprichting van de staat Israël iets gecompliceerder dan dit. De gruwelijke ontstaansgeschiedenis van het Israëlisch-Palestijns probleem is ook bepalend voor het vinden van een oplossing.
De situatie in Cuba is ernstig. Op zondag 11 juli vonden er in verschillende Cubaanse steden en plaatsen protesten plaats die in de internationale media veel aandacht hebben gekregen (hoe kan het ook anders?). Waar komen deze protesten vandaan? Wat is hun karakter? Hoe moeten we hier als revolutionairen op reageren?
Na jarenlang de extreem-rechtse inplanting bij de ordediensten onderschat te hebben, schrokken de progressieve, maar systeemtrouwe, politici op. Kop over kop kwamen spreekbuizen van de PS, Vooruit, Groen en Ecolo hun verontwaardiging uitspreken. Ze deden dat echter op zo'n wijze, dat het probleem zodanig vernauwd werd opdat enige link met politie-agressie niet gemaakt zou kunnen worden.
Vandaag hebben de vakbonden het nieuwe IPA goedgekeurd na verschillende actiedagen en een staking op 29 maart. De zeer verdeelde en nipte stemming, zeker bij het ABVV maar ook bij het ACV, wijst op een grote misnoegdheid van een aanzienlijk gedeelte van de achterban en ook van het vakbondsapparaat zelf.
Met de Amerikanen zullen ook alle andere NAVO-troepen vertrekken, waaronder die van Nederland. Volgens demissionair minister van Defensie Ank van Bijleveld heeft de NAVO ‘veiligheid’ gebracht in Afghanistan. Ze betreurt de keuze van Biden om de Amerikaanse troepen terug te trekken.
Nieuw theoretisch tijdschrift "In Defence of Marxism".
De uitslag van de recente verkiezingen in Groenland betekent een verwerping van de genadeloze plundering van de grondstoffen van het land door multinationals. De lage opkomst laat echter ook een onderliggende radicalisering en een ontevredenheid over het hele systeem, de politieke elite en het Deens kolonialisme zien.
Bron: Anadolu
Tijdens de pandemie vinden er verkiezingen plaats in twee zwaar getroffen buurlanden. De verkozen kandidaten in Peru en Ecuador laten de scherpe politieke polarisatie en diepe onvrede met de status quo zien.
De overwinning van Pedro Castillo in de Peruaanse presidentsverkiezingen is een grote politieke aardbeving, die een enorme sociale en politieke polarisatie in het Andesland weerspiegelt.
Zeven van de meest welvarende regeringen – de G7 – willen de belastingcode voor de grote internationale bedrijven herschrijven. Het aangekondigde doel: multinationals meer laten betalen. Dat laatste is een eis dat vanuit de bevolking steeds vaker terugkomt; het voorgestelde plan probeert hier gehoor aan te geven. Enkele opmerkingen/bedenkingen zijn echter op hun plaats.
De Belgische driekleur is deze van de Belgische monarchie, een middeleeuwse ondemocratische relikwie; het is de vlag waarmee het kolonialisme in Congo, Burundi en Rwanda lelijk heeft thuisgehouden; het is de vlag waarmee de gerechtvaardigde Vlaamse taaleisen werden onderdrukt in het begin van vorige eeuw.
Terwijl we dit schrijven [14 mei] , worden de bombardementen op Gaza door de Israëlische defensiemacht (IDF) opgevoerd. Duizenden bommen worden zonder blikken of blozen afgevuurd door de machtigste militaire kracht in het Midden-Oosten, boven een van de dichtst bevolkte en armste gebieden ter wereld. Intussen vallen lynchbendes van extreemrechtse zionistische kolonisten en fascistisch tuig, met medeplichtigheid of openlijke steun van de Israëlische staatstroepen, Palestijnse wijken aan in Israël zelf. Hierbij vernielen zij huizen, eigendommen en winkels, slaan ze onschuldige mensen in elkaar en doden ze hen, enkel omdat zij Palestijn zijn, in een golf van racistische terreur die alleen als een pogrom kan worden omschreven.
De mensen in Gaza kunnen nergens anders heen en hebben gebrek aan alles - energie, schoon water, basale medische voorzieningen voor ziekenhuizen, zelfs voedsel - omdat zij zijn onderworpen aan een blokkade die alleen al in de afgelopen paar maanden honderden slachtoffers heeft geëist. Niet eens de minste verontwaardiging of "morele afkeuring" - laat staan enige concrete maatregel - wordt ooit geuit door de westerse imperialistische mogendheden, of het nu de VS betreft of het "beschaafde" Europa, over het lijden dat de Israëlische regering dagelijks veroorzaakt voor de Palestijnse bevolking in Gaza, op de Westelijke Jordaanoever, in Oost-Jeruzalem en op het grondgebied van Israël zelf. Ook de hypocrisie van de reactionaire marionettenregimes van het imperialisme in Riyad, Dubai, Amman en Caïro komt aan het licht.
Integendeel, de dagelijkse nachtmerrie van tientallen jaren imperialistische "vrede" wordt verergerd met steeds meer bloedig imperialistisch geweld, dat erop gericht is het verzet van het Palestijnse volk te breken. De Israëlische heersende klasse gebruikt zowel "vrede" als oorlog om haar reactionaire doel na te streven van etnische zuivering van een gebied dat zij als haar eigendom ziet. Haar motto is "wat wij hebben, houden wij" - "Eretz Israël", gezuiverd van de ongemakkelijke aanwezigheid van de Palestijnse bevolking. Dit project van etnische zuivering en institutionele discriminatie is vastgelegd in de colofon van de racistische Joodse natiestaat-wet die in de zomer van 2018 door Netanyahu is aangenomen en door Amerikaanse president Donald Trump is gezegend.
Zoals altijd is de waarheid het eerste slachtoffer van elke oorlog. De mainstream internationale media, die worden gecontroleerd door de kapitalisten, herhalen de oude, grijsgedraaide plaat die oproept tot "beëindiging van het geweld aan beide kanten", en erkennen het recht van Israël om "zichzelf te verdedigen", alsof de "twee kanten" ook maar enigszins met elkaar kunnen worden vergeleken. Doen alsof men "neutraal" is in een situatie als deze, komt neer op het kiezen van de kant van de onderdrukker tegen de onderdrukten.
Ze noemen het oorlog, maar dit is geen "oorlog". Het is de eenzijdige poging om het legitieme verlangen van het Palestijnse volk naar een thuisland en de verdediging van zijn fundamentele mensenrechten tot de grond toe af te breken. Het is een normaal kenmerk van de imperialistische "vrede" dat elke poging van Palestijnse arbeiders en jongeren om zich vreedzaam te verzetten tegen de dagelijkse onderdrukking, wordt gecriminaliseerd en beantwoord met meedogenloze en gewelddadige onderdrukking.
Dit is de afgelopen weken steeds duidelijker geworden door de onderdrukking van de massabeweging tegen de uitzettingen in de wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem. Deze werd opgevolgd door de wrede aanval van de repressieve strijdkrachten van de Israëlische staat op vreedzame gelovigen die op provocerende wijze de toegang werd ontzegd tot het Al Aqsa Tempelbergcomplex in Jeruzalem - het belangrijkste religieuze centrum voor moslims - precies aan het einde van de ramadan.
Deze laatste provocatie was bedoeld om een conflict met Hamas uit te lokken. Het was een weloverwogen beslissing van Netanyahu, een wanhopige poging om zijn reputatie als sterke man van Israël te herstellen en de vorming van een coalitieregering waarvan hij zou worden uitgesloten te voorkomen. Het is niet de eerste keer dat Netanyahu de kaart van de anti-Palestijnse haat uitspeelt om de Israëlische heersende klasse en de staat te verenigen en de massa van de Joodse bevolking in Israël en daarbuiten te dwingen om de meest reactionaire maatregelen van zijn regering te steunen in naam van de "veiligheid".
De voorlopige cijfers van 119 door Israëlische bommen gedode Palestijnen (waaronder 31 kinderen en 19 vrouwen) spreken voor zich. De bewering van de IDF dat "militaire doelen worden bereikt" is volkomen hypocriet, en de pure wanverhouding en het onevenredige evenwicht van de strijdkrachten in deze zogenaamde oorlog wordt blootgelegd.
Ook zijn er zeven Israëli's gedood (onder wie twee Palestijnen die geen schuilkelder in hun buurt hadden) als gevolg van de honderden raketten die Hamas op Israël heeft afgevuurd. Het afvuren van deze raketten is volkomen contraproductief voor de Palestijnse strijd en dient alleen om Netanyahu te versterken, door Israëlische arbeiders in de armen van de Israëlische staat te drijven. Als marxisten en internationalisten staan wij niet neutraal of boven partijen in een dergelijk conflict. Wij verdedigen het recht van de Palestijnen op een thuisland en hun recht om zich te verzetten tegen onderdrukking en hun bestaansmiddelen te verdedigen met alle nodige middelen. Het geweld van de onderdrukten kan nooit gelijk worden gesteld aan dat van de onderdrukkers.
Een zeer belangrijk kenmerk van de recente protesten is dat er vooral Palestijnen bij betrokken zijn die zich in ongekende aantallen binnen de Groene Lijn bevinden. Dat wil zeggen dat het gaat om mensen die legaal (tweederangs) Israëlisch staatsburger zijn. Deze beweging wordt aangevoerd door een nieuwe generatie strijders die de mislukte strategieën van het zogenaamde leiderschap van het Palestijnse volk, zowel Fatah als Hamas, afwijzen.
Wat ook anders is dan in het verleden, is de context waarin dit plaatsvindt. Steeds meer arbeiders en jongeren over de hele wereld, ook Joodse arbeiders en jongeren, hebben de afgelopen periode de leerschool van staatsrepressie van massabewegingen in hun eigen land ervaren. Door hun eigen ervaringen beginnen zij door de leugens van de mainstream media heen te prikken. Het verzet van het Palestijnse volk in Israël heeft voor de ogen van miljoenen mensen over de hele wereld de ware aard onthuld van het onderdrukkingsmechanisme dat de Israëlische staat heeft opgezet om de bestaansmiddelen en legitieme verlangens van de Palestijnen te wurgen. Dit vindt weerklank in de revolutionaire stemming die zich overal in de samenleving ontwikkelt.
Wereldwijd worden er massademonstraties tegen de aanval op Gaza en de anti-Palestijnse pogroms georganiseerd. Terwijl wij dit schrijven, proberen duizenden Palestijnen vreedzaam Israël binnen te komen over de Jordaanse grens om hun broeders en zusters in Palestina te steunen. Tegelijkertijd stellen zij de hypocrisie aan de kaak van de Arabische regimes en hun zogenaamde "steun voor de Palestijnse zaak".
Het is de plicht van de internationale arbeidersbeweging om het verzet van de Palestijnse massa’s te steunen en de leugens en belangen die worden verdedigd door alle kapitalistische regeringen, vooral in de belangrijkste imperialistische landen, aan de kaak te stellen. Verdediging van de Palestijnse rechten zal nooit voortkomen uit de hypocriete oproepen tot "vrede" en "onderhandelingen" van de VN of welke imperialistische macht dan ook. In feite kan er nooit vrede en een einde komen aan de huidige nachtmerrie zolang het kapitalisme en imperialisme nog steeds de planeet domineren. Er kan geen permanente oplossing zijn voor het lijden van het Palestijnse volk totdat het kapitalisme wordt omvergeworpen in de imperialistische kernlanden over de hele wereld.
We moeten deze beweging beschouwen als onderdeel van de internationale revolutionaire opstand tegen het kapitalisme. Netanyahu's gok kan averechts werken vanwege de combinatie van de mobilisaties die zich binnen Israël en internationaal ontwikkelen. Bezorgd over de massabeweging die zich ontwikkelt onder de Palestijnen op het grondgebied van Israël, zijn het leger van de IDF en de Israëlische heersende klasse verdeeld over het al dan niet voortzetten van de aanval op Gaza door te doen alsof ze hun doelen bereikt hebben. Tegelijkertijd dreigen ze het leger in Gaza in te zetten, zoals ze deden in 2014, toen ze meer dan 2.300 Palestijnen vermoordden. Als ze dat proberen, zal het willekeurige moorden nog verder escaleren en met nog meer verontwaardiging worden onthaald.
Wat we vandaag zien in Israël en Palestina is niets minder dan de vergiftigde vrucht van de imperialistische "vrede". De Palestijnse bevolking wordt geleidelijk onteigend en verstikt door de toenemende wurggreep van een systeem dat is ontworpen om hen te marginaliseren. Hierbij vertrouwt Netanyahu op de zionistische extreemrechtse vleugel, inclusief zijn fascistische periferieën, en verzamelt hij steun van de Joodse kolonisten. Door hun concessies te doen, heeft hij zijn politieke fortuin ingezet voor hun zaak en zodoende hun acties nog meer aangemoedigd.
Israël zit vast in een institutionele crisis, waarbij de derde verkiezing op rij niet in staat is om een duidelijke meerderheid te behalen. Tot dusverre is Netanyahu in staat geweest om door de stormachtige wateren te navigeren en zijn aanklacht wegens corruptieschandalen te overleven. Hij wordt echter steeds wanhopiger. Zijn aartsvijand generaal Benny Gantz verloor alle geloofwaardigheid die hij had gewonnen met zijn eerdere anti-corruptiepolemiek tegen Netanyahu, toen hij besloot om met hem een coalitieregering aan te gaan. Gantz probeert nu nog extremer anti-Palestijns over te komen dan zijn rivaal en benadrukt zijn staat van dienst als de voormalige opperbevelhebber van het bloedbad in Gaza in 2014. Er werd een nieuwe poging gelanceerd om de politieke impasse te doorbreken door Yair Lapid te benoemen om een nieuwe regering te vormen zonder Netanyahu, maar het is op een sisser uitgelopen.
De Israëlische staat is machtig, maar er zijn duidelijke aanwijzingen dat er zich in het hart van de zionistische staat een crisis ontwikkelt.
Israël zit vast in een institutionele crisis, waarbij de derde verkiezing op rij niet in staat is om een duidelijke meerderheid te behalen. Tot dusverre is Netanyahu in staat geweest om door de stormachtige wateren te navigeren en zijn aanklacht wegens corruptieschandalen te overleven. Hij wordt echter steeds wanhopiger. Zijn aartsvijand generaal Benny Gantz verloor alle geloofwaardigheid die hij had gewonnen met zijn eerdere anti-corruptiepolemiek tegen Netanyahu, toen hij besloot om met hem een coalitieregering aan te gaan. Gantz probeert nu nog extremer anti-Palestijns over te komen dan zijn rivaal en benadrukt zijn staat van dienst als de voormalige opperbevelhebber van het bloedbad in Gaza in 2014. Er werd een nieuwe poging gelanceerd om de politieke impasse te doorbreken door Yair Lapid te benoemen om een nieuwe regering te vormen zonder Netanyahu, maar het is op een sisser uitgelopen.
De macht van de VS in de regio was echter ook decennialang gebaseerd op het voorwendsel ‘onpartijdig’ te zijn met betrekking tot de Palestijnse kwestie. Op deze manier heeft het Amerikaans imperialisme met succes de Palestijnse strijd voor nationale bevrijding gevangen gezet, door het Palestijnse leiderschap een aantal 'vredesakkoorden' op te leggen onder druk van een grote coalitie van bondgenoten in de regio (de reactionaire Arabische regimes in Jordanië, Egypte, Saudi-Arabië, de Golfstaten, enz.). Dit leidde tot de akkoorden van Oslo en Madrid in 1993 en de vorming van de Palestijnse Autoriteit, die de marxisten destijds reeds ontmaskerden als een dodelijke val voor de nationale aspiraties van de Palestijnse massa’s.
Voormalig Amerikaans president Trump liet die schijnvertoning varen door Jeruzalem als onverdeelde hoofdstad van Israël en de racistische nationale wet van de Joodse staat te erkennen. Hij maakte een vreugdevuur van 70 jaar Amerikaans buitenlands beleid in de regio en liet zo het hele idee van een tweestatenoplossing voor de Palestijnse kwestie kelderen. Dit culmineerde in Trumps groteske 'Deal of the Century' en de zogenaamde Abraham-akkoorden.
Aan de Palestijnen werd een sterke boodschap overgebracht: "Als u uw levensonderhoud wilt verdedigen, kunt u alleen op uw eigen krachten vertrouwen". Het werd ontvangen en begrepen. Dit is de basis voor het onverwachte verzet en de opleving van de strijd in het licht van de voortdurende provocaties van de afgelopen maanden. Tevens is het de basis waarop de internationale revolutionaire beweging van de jeugd en de arbeidersklasse zich tegen imperialisme, kapitalisme en onderdrukking over de hele wereld moet opbouwen.
De Internationale Marxistische Tendens is volledig solidair met het Palestijnse volk terwijl het opnieuw lijdt onder een barbaarse aanval van de Israëlische strijdkrachten, en verwerpt alle excuses die de regering-Netanyahu heeft aangedragen in een poging om de dood en vernietiging die ze toebrengt te rechtvaardigen. Het Palestijnse volk heeft recht op een vaderland en zolang dit niet is verwezenlijkt, zal het conflict voortduren. De zionistische heersende klasse van Israël zal de Palestijnen echter nooit een echt thuisland geven. Daarom moet zij omvergeworpen worden. Om dat te bereiken, moet de Israëlische samenleving verdeeld worden volgens klassenlijnen.
Israël is een van de meest ongelijke samenlevingen ter wereld. Dezelfde heersende klasse die de Palestijnen onderdrukt, valt ook de levensstandaard van de Israëlische arbeiders en jongeren aan. Vorig jaar zagen we massale protesten tegen Netanyahu. De revolutionaire mobilisatie van de Palestijnse massa's moet worden ondersteund door de anti-imperialistische en antikapitalistische beweging van de arbeidersklasse over de hele wereld.
De Palestijnse arbeiders en jongeren hebben ook het recht om zichzelf en hun buurten te verdedigen tegen de aanvallen die tegen hen ontketend zijn door de fascistische bendes van zionistische kolonisten met medeplichtigheid van de Israëlische staat. Dit gebeurt al met het opzetten van burger- of volkscomités voor zelfverdediging in Haifa en andere steden.
Elke stap in de richting van gezamenlijke klassenstrijd door Palestijnse en Joodse arbeiders en jongeren, die breken met de zionistische staat, moet worden aangemoedigd en ondersteund. Alleen op die manier kan het zionistische bewind beëindigd worden en begonnen worden met de oprichting van een staat die gelijke rechten verleent aan zowel de Joden als de Palestijnen.
Dit zal echter alleen mogelijk zijn in een staat die wordt gecontroleerd door gewone werkende mensen, zowel Joden als Palestijnen, en dat betekent een socialistische staat waar geen bevoorrechte heersende elite aan de macht is.
Hier vindt u de Meigroeten van dit jaar.
In min of meer 48 uur zagen we zowel de aankondiging als afkondiging van de Super League. Dit was een plan van de 12 CEO’s van de 12 rijkste Europese voetbalclubs, om een alternatief voor de Champions League te creëren, omdat “het voor supporters veel interessanter is om wedstrijden van hoog niveau te kijken, zoals Manchester UTD tegen Real Madrid, dan om deze twee teams tegen mindere teams te zien spelen.” In werkelijkheid zochten de CEO’s gewoon een manier om meer geld te verdienen, zoals altijd.
Een mislukte poging om Amazon-arbeiders in Bessemer, Alabama, te syndiceren, toont Amerikaanse arbeidersleiders de noodzaak van een gedurfde en effectieve strategie. Zelfs een reus als Amazon is geen partij voor de macht van de arbeidersklasse indien ze doeltreffend georganiseerd is. De strijd gaat voort.
Elk jaar komen de groten der aarde naar de besneeuwde heuvels van Davos voor het World Economic Forum. In verband met de pandemie moest het Forum dit jaar echter online plaatsvinden. Dit was weinig indrukwekkend vergeleken met het circus dat normaliter in de Zwitserse Alpen plaatsvindt, met tickets van $19.000. Het was een kleinschaliger, openbaar event, zonder het netwerken of het overleg achter gesloten deuren.
De Arbeiderspers stelde een uitmuntende selectie samen die de ware aard van Orwell blootlegt: de onderzoeksjournalist die zonder voorbehoud sympathiseert met de verschoppelingen, onderaan de maatschappelijke ladder.
Na de Paasvakantie heropenen de scholen opnieuw. Wij kijken met Wim Benda, lid van het uitvoerend bestuur van ACOD Onderwijs, terug op de chaotische weken voor de vakantie. Heeft de Vlaamse regering de nodige lessen nu wel geleerd?
In Myanmar is een revolutie aan de gang. De massa’s tonen enorme moed tegenover het brutale geweld van de militaire junta. Arbeiders en jongeren bereiden zich voor om zichzelf te verdedigen en werken samen met de organisaties van onderdrukte etnische groepen.
Interview met Brecht Vandermeiren (ACOD Spoor Brussel) tijdens de algemene staking van 29 maart.
Elke staking is bijzonder. Maar deze staking van het ABVV en het ACV, tegen de loonnorm van 0,4 procent, was uniek in de sociale geschiedenis.
Twee vakbondsleden vertellen ons over de staking in hun bedrijven.
Een groep studenten van Vonk VUB betoonde haar solidariteit met de nationale staking. We ontmoetten o.a. Abdullah, werknemer bij Brico-Etterbeek, waar hij samen met zijn collega’s pikket houdt. De staking is soliede, de winkel zal de hele dag gesloten blijven. We vroegen hem naar de redenen van de actie.
