Deze zomer keurde de Belgische regering, via haar minister van Binnenlandse Zaken Bernard Quintin (MR), een wetsontwerp goed dat tot doel heeft “radicale en extremistische” organisaties in België te verbieden.
De tweede actiedag van de driedaagse staking in Antwerpen kan een succes genoemd worden. De haven van Antwerpen lag gedeeltelijk plat, ook door de gezamenlijke actie in Zeebrugge konden een 65-tal schepen niet uitvaren. Wat altijd een opsteker betekent voor de andere sectoren!
We hebben in voorgaande artikels de noodzaak uiteengezet van een meer georganiseerd antwoord van de kant van de arbeidersorganisaties, in het bijzonder de vakbonden. Maar het is ook essentieel dat politieke organisaties die geworteld zijn in de arbeidersklasse, de linkse partijen, een positieve rol spelen om de beweging vooruit te helpen.
Nieuwe wetsvoorstellen van MR en N-VA bedreigen opnieuw het stakingsrecht en de syndicale vrijheid. Patrick Humblet fileert hun zoveelste poging.
In Sint-Gillis kwamen 150 scholieren en onderwijspersoneelsleden samen op het Moricharplein om van daaruit, en passant langs de MR, naar de samenkomst van CGSP-Enseignement voor het ministerie te trekken.
Tien redenen om deel te nemen aan de antimilitaristische conferentie op 15 november | 13u tot 18u | Overwinningstraat 26 te 1060 Brussel
Bij Clarebout Potatoes brak een spontane staking uit omdat een aantal werknemers niet tevreden was met een premie van 500 € - een mooie geste volgens het management - en een groter deel van de koek wilde onder het motto “zonder ons geen bedrijf”.
Na de miljardenverkoop (3 à 4 miljard euro) van het bedrijf aan een Amerikaanse onderneming, eisen de arbeiders een ‘premie’, t.t.z. een deel van de koek. De baas wil hen 500 euro geven, de arbeiders willen 10.000 euro. Dit zet kwaad bloed bij papa en zoon Clarebout. Ook andere bedrijfsleiders vinden dat niet te doen.
Naar aanleiding van de stakingsaanzegging van de Franstalige Christelijke handelsvakbond hadden we een interview met nationaal secretaris Myriam Djegham.
Hebt u het gejuich en het applaus gehoord op 21 juli? Nee, dat was niet het applaus voor de militaire parade in Brussel. Deze luidruchtige felicitaties kwamen uit de kantoren van het Belgische bedrijfsleven, dat het zomerakkoord van de regering Arizona toejuichte. Volgens premier Bart De Wever is het “de belangrijkste sociaal-economische hervorming van deze eeuw, en dat zeg ik in alle bescheidenheid”.
“Wij krijgen om 14:48 u radiofonisch de opdracht ons te begeven naar Gitschotellei 77, 2140 Antwerpen. Aldaar meldt de oproeper dat er verschillende affiches hangen met Russische propaganda. Dit ter hoogte van de palen van de tramhaltes ter hoogte van de winkelketen Delhaize.”
De Arizona regering is 150 dagen oud. Het sociale verzet ertegen is echter 200 dagen oud. Dit is nogal uniek. De vakbondsacties begonnen twee maanden voor de vorming van de regering De Wever en waren zogezegd ‘preventief’. Met deze acties probeerden de vakbonden de coalitiegesprekken te beïnvloeden met de ijdele hoop de vlijmscherpe kantjes er af te halen. De vrees voor grootschalig sociaal protest was ongetwijfeld een bekommernis in de aanslepende onderhandelingen.
Op maandag 23 juni vond in België de grootste blokkadeactie plaats om de wapenleveringen aan Israël tegen te houden. Duizend activisten coördineerden een bestorming van twee industriële sites in Doornik en Haren die samenwerken met het Israëlische leger en dus medeplichtig zijn aan genocide.
De pas verkozen algemeen secretaris van het ABVV, Bert Engelaar, wil dat Vooruit uit de regering stapt. Zijn verklaring in een interview met Humo lokte prompt scherpe veroordelingen uit bij de topmannen en -vrouwen van sommige vakcentrales van het ABVV. Het is absoluut geen toeval dat deze discussie aan de top van de socialistische vakbond gevoerd wordt op een moment dat het sociaal protest, na 6 maanden strijd, een tweede adem zoekt.
Arizona ontziet niemand, iedereen komt aan de beurt : na de eerste aanvallen op ambtenaren, gepensioneerden, gezinnen werklozen, gaan ze nu de werkende klasse verder ambeteren onder het mom van de arbeidsmarkt te moderniseren (lees arbeidsrechten afbreken).
De Arizona regering heeft haar paasakkoord klaar, waarin een eerste deel van de maatregelen in wetteksten werden gegoten die waren overeengekomen in de regeringsverklaring. Onmiddellijk is duidelijk waar de prioriteiten van deze regering liggen.
Cora, een hypermarktketen die in 1974 in Frankrijk werd opgericht, sluit haar deuren in België. Hierdoor komen 1800 werknemers op straat te staan.
Gesprekken aan de piketten tijdens de algemene staking: "Weg met Arizona, meer actie is nodig!"
We hebben het al honderd keren gehoord, de Arizona regering zal de duur van werkloosheidsuitkeringen beperken tot maximaal 2 jaar. Cijfers geven aan dat dit meer dan 100.000 werklozen viseert. Arizona geeft er niets om dat die mensen getroffen worden.
In de nacht van 5 op 6 april 1885 werd de BWP boven de doopvont gehouden. Om de 140e verjaardag van de BWP te huldigen herpubliceren we dit artikel van de hand van de marxistische historicus Marcel Liebman. Ongetwijfeld was de BWP vroeger linkser dan Vooruit vandaag. Maar het reformisme, d.w.z. de strijd voor hervormingen zonder het kapitalisme zelf in vraag te stellen, was aanwezig van bij de oprichting van de BWP.
De staking van maandag 31 maart is een nieuwe etappe in de sociale woede tegen de Arizona regering. Na de mega-betoging van 13 februari, die soms op een onstuimige stroom leek, krijgt de regering te maken met een serieuze werkstaking. De meest massale in tien jaar.
Hieronder leest u de tekst van het pamflet dat we vandaag uitdelen aan de stakingspiketten.
Met meer dan 100.000 betogers uit heel België en uit alle sectoren kan men de vakbondsbetoging op 13 februari terecht historisch noemen. We moeten teruggaan naar 2014 om zo'n massale golf in de straten van Brussel mee te maken. De betoging was destijds de lancering van een grootschalig vakbondsactieplan tegen de liberale regering van Charles Michel. Het culmineerde in de grootste algemene staking in 30 jaar. Er bewoog niets, te land, ter zee en in de lucht.
Op 5 februari betoogden duizenden arbeiders uit verschillende landen in de straten van de Europese wijk. De eisen waren gericht op het inzetten van meer overheidsgeld om de auto-industrie te redden en het inzetten van overheidsaanbestedingen om ervoor te zorgen dat er geen nieuwe sluitingen meer plaatsvinden.
De federale regeringsverklaring 2025-2029 is allesbehalve vriendelijk voor de vakbonden. Zo vinden we onder de titel “een modern sociaal overlegmodel” een aantal reactionaire passages terug over het stakingsrecht en het recht op actievoeren.
De droomcoalitie van het patronaat is een feit. Na acht maanden onderhandelen hebben de Arizona partijen eindelijk een akkoord. Het leest als een horrorverhaal. Gruwel voor de arbeidersklasse en alle onderdrukte groepen. Voor de arbeidersklasse met of zonder papieren, want meer dan ooit, wil deze regering ons verdelen door de aanval tegen de migranten en vluchtelingen op te drijven. Het patronaat daarentegen jubelt.
ABVV militanten, incluis Thierry Bodson, nu voorzitter van de vakbond, die in 2015 een brug bezetten krijgen geen gelijk bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.
Interview met Célia Ponce, afgevaardigde van de CGSP Enseignement in Sint-Gillis.
Twee studenten van de VUB worden bedreigd met een tuchtprocedure. Hun “misdaad”: een luidruchtig, maar vreedzaam protest in het kader van de steun aan het Palestijnse volk en tegen de genocidaire politiek van de staat Israël.
De eerste vakbondsacties tegen een de toekomstige regering zijn achter de rug. De eerste grote actie op 13 december in Brussel bracht verschillende duizenden militanten bijeen van de drie vakbonden en alle economische sectoren. De actie dient in de hoofden van de vakbondsleiders vooral om druk uit te oefenden op de onderhandelingen en vooral dan op Vooruit.
Onder leiding van Bart De Wever zijn de onderhandelaars van NVA, CD&V, MR, Les Engagés en Vooruit nog steeds bezig met de vorming van een nieuwe federale regering. De voorstellen die er op tafel liggen voorspellen weinig goeds.
Op zaterdag 09/11 vond onze "lanceringsmeeting" plaats, waar onze organisatie een nieuwe start maakte met een meer offensief revolutionair communistisch profiel!
Het grote verkiezingsjaar is voorbij. Zowel voor het federaal niveau en voor de gewesten als voor de gemeenteraden en de provincies zijn de uitslagen bekend. In het algemeen kan men besluiten dat rechts aan zet is.
“De grootste sociale achteruitgang in 80 jaar”. Zo oordeelt de socialistische vakbond ABVV over de ‘supernota’ van de regeringsformateur Bart De Wever.
De gemeenteraadsverkiezingen komen er aan. Maar we denken dat veel kiezers niet zozeer wakker liggen van de steen die verkeerd ligt op hun voetpad, maar wél van internationale thema's.
Hier leest u verschillende artikels over de hardnekkige strijd die de arbeiders van Ford Genk en toeleveranciers hebben gevoerd meer dan 10 jaar geleden. Wij hopen dat de herpublicatie van deze artikels de strijd van arbeiders van Audi Vorst van dienst kunnen zijn.
Vandaag werd de feitelijke sluiting van het automobielbedrijf Audi in Brussel aangekondigd. 4000 mensen riskeren hun job. De vakbonden roepen op tot een nationale en interprofessionele betoging op 16 mei onder de slogan 'De industrie is van ons'. In dit artikel analyseren we de crisis in de maakeconomie en tekenen we de grote lijnen van een syndicale en politieke strategie.
Meer dan 1.500 banen zijn bedreigd en er is sprake van een mogelijke sluiting van de Audi vestiging in Vorst.
De ontruiming van bezette universiteitsgebouwen gaat onverminderd door. Gisteren kwam zo een einde aan de bezetting op de Franstalige universiteit, ULB in Brussel. Patrick Humblet analiseert hoe een arrest van het Hof van Beroep heeft geleid tot de eerste uitdrijving van de studenten in het UFO-gebouw van de UGent.
De uittredende Vivaldi regering bijt in het zand. De regeringscoalitie samengesteld uit alle verliezende partijen in 2019 verliest nog eens, en nog meer. De broze meerderheid waarover ze beschikte is niet meer.
Bron: PVDA/PTB
De enorme sterkte van het programma van de PVDA is dat het duidelijk de klassenvijand identificeert en inspireert met offensieve eisen. Zeker nu de partij steeds succesvoller wordt, stellen we ons de vraag of het niet het uitgelezen moment is om het idee van communistische maatschappijverandering op duidelijke wijze te koppelen aan de verkiezingseisen?
Elke legislatuur zijn er wel parlementsleden die voorstellen indienen om vakbonden rechtspersoonlijkheid op te dringen, het stakingsrecht aan banden te leggen, enz. In de regel gebeurt daar weinig mee maar waakzaamheid blijft geboden.
Na weken discussie heeft het nationaal congres van Vonk/Révolution beslist zich een nieuwe naam te geven: de Revolutionair Communistische Organisatie. Hiermee volgen we een trend met onze internationale organisatie. In de maand juni lanceren we immers de Revolutionair Communistische Internationale op een wereldbijeenkomst in Italië. De titels van onze tijdschriften blijven echter Vonk en Révolution.
“Regeringsdeelname”. Het woord is gevallen. De PVDA is bereid deel te nemen aan regeringen, zowel federaal als regionaal, aldus de verschillende kopstukken van de partij. Zien we binnenkort ‘communistische’ ministers?
Dit jaar moet het jaar worden van de vele verkiezingen. Maar veel Vlaamse partijen lijken zich precies nu in de voet te schieten. De VLD en Vooruit mochten recent hals over kop op zoek naar een nieuwe voorzitter. In Antwerpen, het grootste kiesdistrict, zitten zowel CD&V, VLD als Vooruit in zak en as, de laatsten na het ontslag van schepen Tom Meeuws.
Monteurs in de 10 werkplaatsen van Tesla in Zweden zijn sinds 27 oktober in staking: de eerste in zijn soort bij de gigant.
De staking van de Vlaamse ambtenaren zorgde voor een ongekende chaos voor de Vlaamse havens. In dit interview werpt Yves Brusseel, ACOD militant Vlaamse Overheidsdiensten en secretaris ACOD afdeling Oostende het licht op de het laatste grote sociale conflict van 2023.
We worden gebombardeerd met het idee dat de arbeidersklasse niet meer bestaat, dat we nu allemaal grotendeels 'middenklasse' zijn. Maar dit gaat voorbij aan de essentie. Arbeidersklasse of proletariër zijn betekent dat je, om in je levensonderhoud te kunnen voorzien, je vermogen om te werken aan iemand anders moet verkopen. Op basis van deze objectieve criteria zien we dat de arbeidersklasse niet alleen bestaat, maar nog nooit zo groot is geweest, zowel in termen van absolute aantallen als in termen van haar relatieve gewicht in de samenleving.
De Vlaamse regering trekt 100 miljoen euro extra uit per jaar voor kinderopvang. Voor we hoera roepen moeten we de voorstellen toch grondig onderzoeken. Het zou niet de eerste keer zijn dat het bij mooie woorden en onhaalbare goede intenties blijft.
Sinds jaar en dag behandelen de opeenvolgende regeringen mensen zonder papieren en daklozen als vuil. Racisme, cynische electorale overwegingen, stemmingmakerij en klassenminachting zijn daarbij de bouwstenen van ‘het beleid’.
