Vonk: Wat gebeurt er sinds de afzetting en arrestatie van de linkse president Pedro Castillo?

Luis Peña: Er wordt een dictatuur gevestigd. Het is een civiel-militaire dictatuur die wordt geleid door Dina Boluarte, de voormalige vice-president van Pedro Castillo. Strikt juridisch gezien is Castillo nog steeds president omdat het Congres het vereiste quorum van 104 stemmen niet heeft gehaald om hem uit zijn functies te ontzetten. Op 7 december, toen de congresleden stemden om Castillo af te zetten, behaalden ze slechts 101 stemmen. Wettelijk gezien, is Pedro Castillo dus nog steeds de president.

Sindsdien zijn er dagelijkse demonstraties en marsen van de bevolking tegen deze staatsgreep. De bevolking eist het aftreden van Boluarte en het sluiten van het corrupte Congres. In plaats daarvan moet er een Grondwettelijke vergadering samengeroepen worden. Maar de media blijven de indruk wekken dat alles normaal verloopt. Voor de camera's wil Dina Boluarte het beeld oproepen van een president die openstaat voor dialoog. Maar haar premier en de mensen om haar heen bevelen de demonstraties te onderdrukken. Hierdoor zijn er al 70 doden gevallen en gezien de brutale repressie zullen er nog volgen.

Wanneer de grootste vakbond van Peru, de CGTP, samen met andere vakbonden, bewegingen en maatschappelijke groeperingen een enorme demonstratie organiseerde, heeft de regering als tegenzet 11.000 politieagenten gemobiliseerd in de straten van Lima als een duidelijke waarschuwing. Sinds wanneer paradeert de politie in een democratisch land door de straten om de bevolking te intimideren?

Hoe kon het CMI Peru ( zusterorganisatie van Vonk in Peru) in deze moeilijke situatie ingrijpen in de crisis?

We nemen deel aan de demonstraties maar we zijn nog steeds een kleine groep in een prille fase in onze opbouw. We kunnen nog niet zeggen dat we invloed hebben op de beweging. De grootste impact die we op dit ogenblik kunnen maken is door onze flyers met onze analyses te verspreiden in de demonstraties. We analyseren de situatie dialectisch en formuleren perspectieven.

Op basis daarvan nodigen we mensen uit om deel te nemen aan onze marxistische discussiegroep die we vorig jaar hebben opgericht.

We hebben ook deelgenomen aan de inzamelingsactie van de universiteit van San Marcos. Op het ogenblik dat de volks colonnes uit de zuidelijke en centrale provincies Lima bereikten, werden de universiteitsgebouwen een toevluchtsoord waar ze voedsel en onderdak konden krijgen.

Hoe moet het verder met het verzet tegen de staatsgreep, wat zijn de perspectieven?

Het grootste probleem is dat er niet echt een duidelijke leiding is voor de beweging. Er is weinig samenhang en efficiëntie in de mobilisaties, en vooral ontbreekt het aan revolutionaire perspectieven. Zo wordt er niet systematisch nagedacht over welke eisen naar voor te schuiven en hoe we ze kunnen realiseren.

Een voorbeeld daarvan zijn de karavanen die met veel enthousiasme in Lima aankwamen om de strijd daar aan te gaan, waar de politieke macht gevestigd is. Eerst kwamen de colonnes uit het Centrum en het Zuiden van het land, wat later ook uit het Noorden. Maar ze waren niet voorbereid op de verregaande repressie. De politie begon al snel voedsel en voertuigen in beslag te nemen. Vele activisten werden slachtoffer van willekeurige arrestaties. De autoriteiten zochten naar elk excuus om hun aankomst in Lima te verhinderen.

Degenen die in Lima aankwamen begonnen zich te verzamelen op het San Martinplein en het Dos de Mayoplein. Ook daar waren er niet voldoende maatregelen genomen om de demonstraties tegen de repressie te beschermen. Bij de eerste politiecharge werd de massa uit elkaar gedreven.

Ondanks dit alles blijft de bevolking vastberaden. We hebben allemaal dorst naar gerechtigheid. We geven niet op. Ze proberen ons wijs te maken dat we alles moeten vergeten en vrede moeten sluiten. In het belang van het land. We kunnen geen vrede sluiten door al onze doden te vergeten. We hebben het over bijna 70 doden... Koud en systematisch vermoord. Het resultaat dat ze uiteindelijk krijgen is dat we meer verenigd en vastberadener zijn in de demonstraties en de strijd!

 Het strijdhymne: “Dina asesina"

Esta democracia no es democracia / Deze democratie is geen democratie

¡Dina asesina, el pueblo te repudia! (x 2) / Dina moordenares, het volk verwerpt je !

¿Cuantos muertes quieres para te renuncies? / Hoeveel doden wil je voor je opstapt?

¡Dina asesina, el pueblo te repudia! (x 2)

Sueldos millonaries para los corruptos. / Miljoenenlonen voor de corrupten.

Balas y misiles para nuestro pueblo. / Kogels en granaten voor ons volk.

¡Dina asesina, el pueblo te repudia! (x 2)

Beluister het hier op Youtube.

 

 Solidariteitsbeweging in België

 

Ook buiten Peru, krijgt de solidariteitsbeweging steeds meer vorm. In België vonden al vijf openbare samenkomsten plaats met steeds meer deelnemers en sluiten wij ons hierbij enthousiast aan.

Lourdes Guanca, de voorzitter van de vakbond van inheemse boeren-en ambachtsvrouwen van Peru, gaf meermaals verslag van de situatie in Peru en de strijdbaarheid van de massa’s. Lourdes verblijft momenteel in Europa om internationale steun te vinden tegen de repressie en de staatsgreep. Tot nu toe kwam het Europese Parlement niet verder dan een vis noch vlees-verklaring om het geweld “langs beide zijden” te stoppen...

Een sterke solidariteitsbeweging is nodig om :

  • Op internationale schaal verzet te bieden tegen de repressie en te voorkomen dat er wapens en munitie naar Peru worden verhandeld.
  • De vrijhandelscontracten en internationale mijnconcessies die het land leegroven, op te heffen.
  • De onverbloemde waarheid en realistische perspectieven aan te dragen: er is een revolutionaire grondwetgevende vergadering nodig die bestaat uit de massa’s die nu strijd leveren. De heersende klasse mag geen ruimte krijgen om een hold-up te plegen op een toekomstige Grondwet.
  • Een nieuwe grondwet moet prioritair werk maken van het nationaliseren van de mijnconcessies en de 17 multinationals die de economie van het land domineren. Zonder die economische macht, zullen de arbeiders en boeren van Peru nooit hun eigen lot in handen hebben.