Voor de deelnemers aan deze betoging was het echter duidelijk: zij willen meer acties om hun eisen kracht bij te zetten. Dat is positief. « Wij stoppen niet » was de syndicale slogan van de dag. Maar in het hoofd van de vakbondsleiding heeft dit een andere invulling. Vanuit strategisch oogpunt betekent « Wij stoppen niet’, zeer weinig. Het is een passieve en routineuze houding. Concreet betekent dit een reeks acties voor de partijhoofdkwartieren en andere stunts in de volgende maanden. Er is meer nodig, veel meer.

Op dinsdag 31 januari 2023 organiseert de non-profitsector een nationale betoging te Brussel. Tegen het personeelstekort en de hoge werkdruk en voor betere loon- en arbeidsvoorwaarden. Zowel ACV-Puls als BBTK roepen hiervoor op. Er is nood aan bijkomende investeringen, klinkt het, een duidelijk plan voor de toekomst, meer aanbod en kwaliteit voor iedereen.

Er is in de pers veel heisa gemaakt over de crisis in de Vlaamse regering over de kinderbijslag, ondertussen omgedoopt tot groeipakket. CD&V voorzitter Mahdi, heeft lange tijd verdedigd dat het moest worden aangepast aan de index, voor hij uiteindelijk toch toegaf om het enkel te laten stijgen met 2 procent. Minister- president Jan Jambon moest op een gegeven ogenblik op een vernederende manier in het Vlaamse parlement uitleggen dat zijn regering er niet in slaagde een akkoord te bereiken.

Laat ons duidelijk zijn: de eis voor de indexering van het groeipakket was honderd procent gerechtvaardigd. Het is gewoon een schandaal dat dit niet wordt doorgevoerd. In deze tijden van inflatie, energiecrisis en terwijl een derde van de kinderen in armoede opgroeien! Maar deze discussie geeft wel een goed inzicht in de manier waarop in de Vlaamse regering politiek wordt gevoerd.

Verleden vrijdag (21 oktober) raakte bekend dat de socialistische transportvakbond BTB een ‘akkoord’ heeft gesloten met Uber, het platformbedrijf dat taxiritten en maaltijdleveringen op basis van schijnzelfstandigheid aanbiedt. De BTB doet triomfantelijk uitschijnen dat het akkoord een eerste stap is in de richting van « sociaal overleg » in de sector, maar niets is minder waar. Met dit akkoord gaat de vakbond in tegen de gezamenlijke strijd van het Koerierscollectief, de organisatie van Uber-taxichauffeurs (USCP) en ACV United Freelancers. 

De arbeiders uit de Franse petroleumsector hebben massaal het werk neergelegd. Aan de tankstations staan lange files. De regering Borne vorderde dinsdag 12 oktober een aantal werknemers van raffinaderijen op. Kan dit ook in België?

In Groot-Brittannië wint de campagne ‘Don’t Pay’ aan kracht. De initiatiefnemers weigeren om vanaf 1 oktober hun energierekeningen te betalen. In België, is een gelijkaardig initiatief, ‘Wij betalen niet’ (www.wijbetalenniet.be) van start gegaan.

De uitbouw van allerlei schimmige statuten is een bewuste strategie die onder impuls van De Croo als nooit tevoren wordt gebruikt. Deze statuten hebben de tendens om zich na een inloopperiode van twee tot vier jaar, verdekt te verspreiden naar andere sectoren.

De eisenbundel van de vakbonden moet ambitieuzer. We moeten vooral de onteigening van de energiebedrijven eisen. Zolang die in privéhanden zijn, blijven we gegijzeld door hun winsthonger. We moeten daarom af van de symptoombestrijding en naar een echte grondige ingreep ten voordele van de werkende bevolking en de lagere middenklasse.

Op 20 juni werd, samen met de liberale en christelijke vakbond, een nationale betoging in Brussel georganiseerd. Deze keer ging het specifiek over de loonnormwet. Die wet maakt het namelijk onmogelijk om op een vrije manier te onderhandelen over onze lonen. Ook de onderwijssector nam deel aan de betoging. 80.000 aanwezige betogers maakten van de betoging een groot succes. Dit is echter nog maar het begin. Het is nu belangrijk dat de vakbonden zich de middelen geven om hun doel te bereiken. Onderhandelen met de regering en de Voka is nutteloos. In hun ogen is het sociaal overleg een middel om de woede van de werkende bevolking te kanaliseren; naar een dood spoor te leiden. Klassenstrijd is de sleutel tot succes. De werkende klasse heeft haar spieren laten zien, het is nu tijd om die te gebruiken.

Het Sint-Pietersziekenhuis, een ziekenhuis in het centrum van Brussel, is het toneel van belangrijke protesten van de interne bewakingsdienst. Zij verzetten zich tegen de privatisering van hun afdeling. Dat de dienst nog niet is uitbesteed is uitzonderlijk. De directie van het Sint- Pietersziekenhuis wenst hier echter verandering in te brengen. Een botsing met het personeel is het logische gevolg.

De strijd tegen privatisering in dit zeer grote ziekenhuis (meer dan 2400 werknemers, bijna 600 bedden) toont aan dat het personeel duidelijk bewust is van de noodzaak om openbare diensten te verdedigen. Het voorlopig hoogtepunt in de strijd is een referendum waarbij een overweldigende meerderheid van stemmers zich heeft uitgesproken tegen de privatisering. De directie wil echter niet dat haar beslissingen in vraag worden gesteld. Zelfs van een democratisch debat met het personeel wil de directie niet weten. Dit is taboe. We spraken met Slim, een bewaker en vakbondsafgevaardigde.