Na jarenlang de extreem-rechtse inplanting bij de ordediensten onderschat te hebben, schrokken de progressieve, maar systeemtrouwe, politici op. Kop over kop kwamen spreekbuizen van de PS, Vooruit, Groen en Ecolo hun verontwaardiging uitspreken. Ze deden dat echter op zo'n wijze, dat het probleem zodanig vernauwd werd opdat enige link met politie-agressie niet gemaakt zou kunnen worden.
De Britse monarchie moest een verwoestende klap incasseren na de uitzending van een interview door Oprah Winfrey met Meghan Markle en Prins Harry op 7 maart in de VS.
In Frankrijk hebben de TV-beelden van het politiegeweld tegen Michel Zecler op 21 november en het enorme succes van de marches des libertés de zaterdag erna, de regeringscrisis verdiept. Macron uitte publiekelijk zijn "schaamte", eiste een "voorbeeldige politiemacht" en deelde mee dat het Elysée contact had opgenomen met Michel Zecler. Kortom, het staatshoofd verkoopt zoveel mogelijk gebakken lucht om zo snel mogelijk over iets anders te kunnen praten.
In de ‘publieke opinie’ komt bij tijd en stond het idee bovendrijven om rechters meer macht toe te delen. Dit zou een antwoord zijn op de dictatoriale projecten van extreem-rechtse leiders. Op basis van recente ervaringen in Nederland, leggen kameraden van de IMT uit waarom dit geen progressieve oplossing is en wat de marxistische visie op diezelfde rechterlijke macht is.
Bonapartisme, het is een term die vaak door marxisten gebruikt wordt. Maar wat wordt er precies mee bedoeld? Trotski's essay hierover werpt licht op de zaak.
