Imperialisme

"Is oorlog verschrikkelijk? Ja, het is verschrikkelijk winstgevend", merkte Lenin ooit op.

In dit artikel van Fred Weston, geschreven op 26 maart, wordt de hypocrisie van de Amerikaanse president Joe Biden over Gaza blootgelegd. Dezelfde hypocrisie zien we bij de Belgische heersende klasse en de regering.

In de zoveelste schandalige aanval op de vrijheid van meningsuiting, werden een aantal van onze Oostenrijkse kameraden door een openbare aanklager gedagvaard vanwege hun steun aan de IMT en Palestina. We verwerpen de ongegronde beschuldigingen van de Oostenrijkse staat ten zeerste en betuigen onze volledige solidariteit met de kameraden die het slachtoffer zijn van deze aanval.

Sinds oktober zijn naar schatting 22.000 Gazanen omgekomen. Dit bloedbad vindt plaats met de actieve steun van de VS en haar NATO-bondgenoten (waaronder België). In het voeden van de Israëlische oorlogsmachine spelen ook de haven van Antwerpen en de luchthaven van Luik een belangrijke rol.

In de nacht van 29 november 2023 werd het publiek geïnformeerd over de dood van Henry A. Kissinger, voormalig Nationaal Veiligheidsadviseur en voormalig minister van Buitenlandse Zaken van de VS. De bourgeois media, verschillende staatslieden en allerlei politici vergieten tranen voor hun overleden trouwe dienaar.

De CD&V (regeringspartij) stelt een boycot voor van Israëlische producten, afkomstig uit “de bezette gebieden.” Volgens het dagblad Le Soir zou het hier gaan over fruit, groenten en cosmetica. Ecolo, Groen, Vooruit en nu ook de PS zouden dit idee ondersteunen. Ook Caroline Gennez (Vooruit), Minister voor Ontwikkelingssamenwerking riep op tot een boycot van “Israëlische producten”. Het is duidelijk dat ze ervoor kiezen om te doen alsof ze tegen Israël vechten door middel van deze futiele en nutteloze daden. Wat heeft het voor zin om tomaten en make-up te boycotten als er blijkbaar oorlogswapens via België naar Israël vervoerd worden? Kunnen we in België niets beters doen om ons te verzetten tegen de gruwelijke plannen van Israël in Gaza?

Een van de meest schijnheilige vertoningen van de Westerse regeringen is de NAVO (Noord-Atlantische Verdragsorganisatie) af te schilderen als een soort grote ngo (niet-gouvernementele organisatie) die zich inzet voor humanitaire doelen en voor de bescherming van de "democratie". Niets is minder waar.

De Russische militaire invasie van Oekraïne heeft in één klap van het oorlogsvraagstuk de grootste bekommernis van miljoenen mensen gemaakt. De gruwel van bombardementen, de duizenden doden en gewonden zowel onder militairen als burgers, de psychologische trauma's, de versnelling van de wapenwedloop en miljoenen vluchtelingen veroorzaken een enorme verontrusting en angst bij de bevolking. Tot voor kort dachten veel mensen dat oorlog een plaag was die vooral 'achterlijke' en 'verre' landen in Afrika of het Midden-Oosten trof. Sinds de Tweede Wereldoorlog tot de oorlog in Joegoslavië 30 jaar geleden en vooral tot voor een paar maand in Oekraïne, leek de vrede een constante te zijn in Europa. Voor veel Europeanen is het nog steeds moeilijk om de analyse van graaf Kropotkin te begrijpen die stelde dat "oorlog de natuurlijke staat van Europa is". We zijn allemaal opgevoed om het tegenovergestelde te denken. In het 'beschaafde' Europa konden alle ruzies tussen landen vreedzaam worden opgelost zonder de toevlucht te nemen tot het gebruik van geweld en wapens. Allerlei Internationale instellingen (de Verenigde Naties, de Europese Unie, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, de Visegrad-groep en anderen) leken in staat om door "dialoog" en "compromis" elk probleem op te lossen.

Maar de werkelijkheid is heel anders.