Soms duwt de geschiedenis het gaspedaal in. Dat is wat we de laatste maanden zagen met een snelle opeenvolging van volksopstanden over de hele wereld: Soedan, Algerije, Libanon, Ecuador, Haïti, Puerto Rico, Chili, Honduras, Catalonië, Hong Kong, ... Dit zijn niet louter grootschalige demonstraties en protestacties, maar opstanden met een revolutionair karakter, gericht op systeemverandering.
De centrales van het ABVV uit de privé sector zijn gestart met een campagne voor de verhoging van het minimumloon naar 14 euro per uur. Een Engelstalige benaming voor een vakbondsinitiatief dat de mosterd vooral gaat halen in de Verenigde Staten. Daar wordt al een hele tijd actie gevoerd voor een uurloon van $15.
2019 is nu al een jaar van wereldwijde revolutionaire bewegingen. Het lijstje opstanden uit de laatste twaalf maanden is indrukwekkend: Frankrijk, Iran, Soedan, Tunesië, Hong Kong, Haïti, Ecuador, Irak, Chili en Libanon. In al deze landen hebben massale anti-regeringsprotesten en algemene stakingen plaatsgevonden, of vinden er plaats.
We leven in een periode van scherpe en plotselinge veranderingen. De politiek in het Verenigd Koninkrijk heeft intussen een Monty Python-gehalte bereikt en de Brexit heeft bij de meeste mensen een zeker gevoel van vermoeidheid doen intreden. Premier Boris Johnson mag dan wel een reactionaire clown zijn, dom is hij niet en op Trumpiaanse manier heeft hij op dit gevoel kunnen inspelen.
Een eeuw geleden, in maart 1919 vond het eerste congres van de Derde Internationale (de Communistische internationale of beter gekend onder de Russische afkorting Komintern) plaats in Moskou. Lenin en Trotski zagen in deze nieuwe internationale de ‘Wereldpartij van de socialistische revolutie’.
Dit is de tekst van het pamflet dat Vonk/Révolution verspreidde op de scholierenbetogingen voor het klimaat.
Voor veel mensen lijkt een revolutionaire verandering in de maatschappij een luchtkasteel, onmogelijk te realiseren tijdens hun leven. In dit opzicht ontwikkelde Trotski het concept van het “Overgangsprogramma”: een reeks eisen die de samenleving van de situatie van vandaag onder het kapitalisme, konden brengen naar het uiteindelijke doel van het internationale socialisme. Hoe zou zo’n overgangsprogramma voor het klimaat er uit zien? Welk soort eisen zouden socialisten naar voor moeten schuiven om een klimaatsverandering te bewerkstelligen? In dit artikel proberen we de contouren van zo’n programma te schetsen.
“I attest to his: the world is not white; it never was white, cannot be white. White is a metaphor for power, and that is simply a way of describing Chase Manhattan Bank.” James Baldwin.
